CHRISTIAN TAGALOG DRAMA SCRIPT TITLED "PINAGKAITAN NG LIWANAG " by krisha412

PINAGKAITAN NG LIWANAG

Narrator: Dahil sa sistema ng mundong ito hindi natin maiwasan ang tumingin at makita ang mga bagay na gusto at tanggap ng sanlibutan… Ito ang karamihang kadahilan na kung bakit ang mga tao ay hindi makita ang tunay na liwanag ng kaligtasan… Sana sa mga nakasumpong ay  hindi ito magbigay ng takot o  dahilan sa atin para pagkaitan sila ng liwanag… At magsilbi itong pasasalamat sa  ginawa ng Dios sa atin mula noon pa man hanggang ngayon… Panoorin po natin ang dramang pinamagatang… ‘PINAGKAITAN NG LIWANAG

CAST:

BEN:                            Pastor Larry Dimaandal

JENNY:                         Mary Ann Osorio

DERECK;                      Rodemir Anilao

NARDO (TATAY):         Bernard Llamado

CARLA:                         Neizel Pascual

DOKTOR:                    

DIRECTOR:                 

Scene 1: Hospital setting

(Tunog ng ambulance)

Darating si Ben na mukhang humahangos

BEN: Ano nangyari? Carla, Jenny ano ang nangyari kay kuya?

CARLA: Kuya, nabunggo ng trak ang kotse ni kuya Carlo… nasa loob siya ng operating room ngayon….

BEN: Anong sabi ng doctor?

JENNY: Hinihintay pa namin ang doctor…

CARLA: Kumusta na kaya si kuya… (mukhang mag-alala ang lahat at maghihintay ng sandali)

JENNY: Oh..andyan na ang doctor …

BEN: dok?  Kumusta na ang kuya ko?

DOKTOR: Nasubukan na namin ang lahat… wala na kaming magagawa… Bumigay na ang katawan niya…

CARLA: Patay na si kuya.. Paano yan? (napapaluha)

Jenny: wala na si kuya (iiyak)…

BEN: Dok sinubukan na ba ninyong irevive?

DOKTOR: Nagawa na din namin (tatalikod na ang doctor) 

BEN: Hindi puwede (tatakbo sa operating room)…Kuya… kuya… pakiusap gumising ka… may sasabihin pa ako saiyo… hindi puwede ito… kuya… KUYA!!! (pasigaw)

(MUSIC BACKGROUND)

Scene 2: House

BEN:  Oh.. napasyal ka…may problema ba?

JENNY: Kuya concern lang ako may gusto lang akong itanong….Nakita ka raw ni Carla na sumisigaw sa kabilang barangay at may hawak na Bible.. Nagbago ka na ba ng relihiyon?

BEN: Hindi naman relihiyon ang pinag-uusapan sa buhay na ito…

JENNY: Kuya sana ung tanong ko lang ang sagutin mo…

BEN: Hindi na ako nagsisimba sa dati … Relasyon sa Panginoon ang mahalaga..

JENNY: Nababaliw ka na ba kuya? Alam mo ba ang pinagsasabi mo…Paano na ang pananampalataya na kinagisnan natin…

BEN: Sana igalang ninyo ang ginagawa ko ngayong paglilingkod … pero may sarili na akong pagpapasya…Dito ko nakita ang kasagutan sa mga katanungan ko…

JENNY:  Yon na nga eh, alam ko ang pananaw ng kuya sa ganyan… kya pinapa-alalahanan lang kita, … nawala lang ang kuya.. nag- iba ka na..

BEN: Hindi… buhay pa si kuya noong nagbago ako ng dinadaluhan… noong nasa Manila palang ako…nainvite na ako ng isang kaibigan sa isang gawain na nagpapaliwanang ng Bibliya..

JENNY: So matagal na pala… hindi namin alam.. Alam mo…siguro kaya nawala ang kuya dahil sa pagbabago mo ng pananampalataya… Pinaparusahan na tayo ng Dios…

BEN: Hindi.. lahat tayo ay may kanya-kanyang oras ng pagkawala sa mundo… Nauna lang si kuya… May purpose ang Panginoon sa lahat ng nagyayari sa atin..

JENNY: Alam mo kuya hindi mo talaga alam ang pinagsasabi mo, parang ka ng nababaliw? Natatakot ako para saiyo.. Alam na ba ito ng Mama at Papa? ikaw pa man din ang ina-asahan na magpapatuloy ng sinimulan nila.

BEN: Alam ko… Ngayon naghahanap pa ako ng pagkakataon para masabi ko, pero sigurado ipapa-alam ko sa kanila…

JENNY: Yan ang wag na wag mong gagawin… Baka mahigh-blood si Papa saiyo… Alam mo naman ang pamilya natin…

 BEN: Kilala ko ang pamilya natin pagdating sa pananampalataya, pinaglalaban ito at ikinamamatay kaya halos natakot ako sa maaring sabihin at gawin sa akin ni kuya noon kya di ako nagsalita…  Pero mali ang ginawa ko… dapat nalaman niya…Nang mamatay si kuya… hindi ko nasabi sa kanya ang katotohanan ng kaligtasan kaya ayaw ko ng itago.. Gusto kong ipakita ang liwanang na mayroon ako…

JENNY: Ang baduy mo kuya… Anong liwanag yang pinagsasabi mo… Hindi ko rin naman matatanggap yan.. Umayos ka kuya baka Makita na lang kita na isa ka sa mga baliw a kalsada. Nakkabaliw talaga ang ginagawa mo.. Basta wag mong sasabihin kay Mama at Papa.. MAKAALIS NA NGA!

(AALIS SA STAGE… Maiiwan si Ben na nag-aalala tapos aalis din sya sa stage)

Scene 3:

DERECK: Nagulat ako sa nabalitaan ko tungkol sa nangyari sa kuya mo…Condolence bro!

BEN: Salamat…

DERECK: Kumusta ka na?

BEN: Masakit ang kalooban ko ngayon… Alam mo ba kinabahan ako at natakot nang malaman ko ang nangyari kay kuya… agad-agad akong pumunta sa hospital… para makita ko kalagayan nya at para na  rin masabi ko sa kanya ang dapat niyang malaman.. akala ko mahahabol ko pa at mamakausap ko pa sya… Alam ko naman na lahat tayo ay mamamatay din pero hindi ko naisip na noong araw na iyon mawawala si kuya… Huli na ang lahat Dereck.. huli na (iiyak)…

DERECK:  Naiintindihan kita bro. (lalapitan si Ben)

BEN: Ang masakit doon matagal ko na ring alam ang kaligtasan pero kahit minsan hindi ko naibuka ang bibig ko patungkol sa kaligtasan…Hindi ko nasabi sa kanya na may impiyerno at langit na siguradong puwedeng pupuntahan ng tao pag namatay.. at hindi ko rin nasabi na may higit na nagmamahal sa kanya.

DERECK: Kung hindi mo man nasabi sa kanya ang kaligtasan.. sigurado akong may ginamit na iba ang Panginoon para malaman nya…

BEN: Yon nga ang mas masakit eh.. Hindi ako nagpagamit sa Panginoon para magbahagi ng  ebanghelyo  o gumawa man lang ng paraan na kung tutu-usin ako ang dapat gumawa noon… Ako dapat (iiyak)…

DERECK: Wala na tayong magagawa pa sa ngayon…

BEN: Ako dapat ang ginamit para makita ni kuya ang  liwanag.. Alam mo ba ang nararamdaman ko ngayon.. ang nararamdaman ko… Parang pinagkaitan ko sya ng liwanag..

DERECK: Minsan hindi natin ginagawa ang isang bagay dahil alam natin marami pang pagkakataon pero hindi natin naiisip na hindi natin hawak ang buhay ng tao.. Isa itong paala-ala saiyo na dapat gawin ang tama…  Hindi man natin masigurado kung nasaan ang kuya mo ngayon.. ang tingnan  mo yong ibang miyembro nyo pa sa pamilya…Huwag mo ng piliing maging tahimik pa.. Gawin mo na ang dapat bago pa mahuli ulit ang lahat!!!

BEN: Tama!... Salamat bro…

DERECK: Marami ka pang aayusin…

(AALIS SA STAGE AT MUSIC BACKGROUND… UNANG PUPUNTA SA STAGE SI BEN… DARATING DIN SI CARLA)

(MUSIC BACKGROUND)

Scene 4:

CARLA: Oh, napasyal ka kuya!

BEN: Nangungumusta lang…Kagagaling ko lang sa misyon…Nasaan pala si Jenny?

CARLA: Pinapasok sila sa work ngayon kahit holiday…

BEN: Magpapa-alam lang din sana ako, luluwas kasi ako ng Manila, mag-aaral ng Bible School, medyo matatagalan bago ako makakauwi..

CARLA: Ok! (Hindi matitinag sa ginagawa)

BEN: May tatanungin pala ako saiyo… Bakit hindi mo hinintay na ako ang magsabi kila Mama at Papa?

CARLA: Ah.. yon ba… Ayaw mo yon kuya natulungan na kitang magsabi sa hindi mo masabi-sabi noon pa.

BEN: Ako ang involved doon, dapat ako ang nagsabi at naipaliwanag ko mabuti… Lumuwas ako sa atin at hindi ako pinapasok sa bahay…

CARLA: kahit na maipaliwanag mo pa ng mabuti kuya, hindi ka pa rin tatanggpin nila papa..

BEN: Mas maganda pa rin na ako ang magsabi..

CARLA: Eh di sorry na…

BEN: Mayroon pa akong tatanungin saiyo… Bakit iniwasan mo ako noong pumunta kami sa school nyo noong isang linggo?

CARLA: Hindi naman ah..

BEN: Huwag ka ng magsinungaling

CARLA: Hindi kita iniwasan kuya!

BEN: Kuya mo ako, huwag kang magsisinungaling!

CARLA: Hindi kita iniwasan!!! Ayaw ko lang makita ko ang kuya kong kahiya-hiya ang ginagawa sa harap ng mga tao…

BEN: Kung sainyo kahiya-hiya ang ginagawa kong pagsi-share ng Bible sa mga tao sa akin hindi…

CARLA: May religion na tayo kuya!

BEN: Hindi relihiyon- relasyon… Alam mo na bang may ino-offer ang Dios na buhay na walang hanggan…

CARLA: Tama na yang ganyan kuya…hindi pa ko mamamatay

BEN: Kailangan mong malaman…

CARLA: Tama na ( Isasarado ang tenga)

BEN: Bahala ka…At eto pa pala…Alam mo ba ang lalong nagpadagdag ng sakit sa akin…yung hindi mo ako pinakilalang kapatid mo sa mga kaibigan mo..

CARLA: Yong religion natin kuya, hindi ginagawa yan, ayaw ko lang maging kahiya-hiya… Naisip mo rin sana na naging kahiya-hiya kami sa ginagawa mo…

BEN: Wala akong magagawa sa pananaw mo..pero ang hinihingi ko lang respeto bilang kuya mo… Aalis na ako… Baka makabalik rin ako dito bago lumuwas.

Scene 5:

JENNY:  Oh kuya, luwas ka daw… at mag-aaral pa sa Bible School?

BEN: Oo nga.. Dumaan lang ako bago para magpa-alam na din sainyo, wala ka kasi noong pumunta ako dito..

JENNY: Nagpapa-alaala lang ako kuya sa mga pinapasok mo lalo ngayon alam na ng mga magulang natin… (lalapit si Ben at may ibibigay kay Jenny)…. Ano ito? ( biglang sasabat si Carla)

CARLA: Eh ano pa eh di tungkol  na naman sa relihiyon nya

BEN: May mga bagong libro kasing dumating… Magandang babasahin yan… subukan mo…

CARLA: Ayan na naman… makaalis  na nga!!!.(aalis na si Carla sa stage)

BEN: Ingat ka…

JENNY: Oh! Carla Maagang umuwi ha!!

CARLA: Try ko

JENNY: (titingnan niya ang binigay ni Ben) Ano ka ba naman kuya… Iniinsulto mo ba ako? Sa iba mo na lang ibigay yan!!!

BEN: Try mo lang…

JENNY: Ano ka ba…

BEN: Wala namang mawawala saiyo.. Sige na

JENNY: Ayaw ko niyan (itatapon)… Hindi ka ba  nagsisi o nahihiya sa ginagawa mong yan… Ultimong magulang natin hindi ka tinatanggap ngayon… para kang itinakwil.. bakit ganyan ka?... Bakit mo pinagpapatuloy ang kalokohan na yan kuya?

BEN:  Ano bang kalokohan ang sinasabi mo?... Kalokohan ba ang nagbago ang buhay ko… Dati walang direksyon ang buhay ko… Lango sa alak at puto babae ang ina-atupag ko… Ngayon nagkaroon ng direksyon at purpose ang buhay ko.. saan doon ang kalokohan? Sabihin mo nga sa akin, ang binagong buhay ba ay kalokohan?... (lalapit si Ben kay Jenny)… Kalokohan ba yon ha?...(mangiyak-ngiyak)… Aalis na ako…

JENNY: Kuya!! (Babaling si Ben)

BEN: Pasensiya na sa abala saiyo!!!

JENNY: Sorry!!! (TITINGIN SI JENNY KAY BEN HABANG PAPAALIS AT HINDI NA MARIRINIG ANG PAGHINGI NG SORRY…PUPULUTIN ANG BABASAHIN NA TINAPON)

Scene 6:

JENNY: Anong nangyayari saiyo? ( hindi umiimik si Carla at lalapit sya sa kapatid)… Umiiyak ka ba? (babaling si Carla)… Maaga kang umuwi ngayon ah.. May nangyari ba sa school nyo?

CARLA: Wala

JENNY: Eh anong problema?

CARLA: Nakita ko si Jessica kanina sa  daanan

JENNY: Yong naka-away mo?

CARLA: Oo

JENNY: Oh, bakit nag-away na naman ba kayo sa daan?

CARLA: Hindi ate… Nakita ko siya kung paano hilahin ng sasakyan ang katawan nya kanina… Naglalakad siya at masayang kasama ang mga barkada niya tapos hindi niya namalayan  na nasabit ang bag niya sa kotse at nahila siya….Ang bilis ng pangyayari..nakakbigla.. Patay na siya ate… (iiyak)

JENNY: Nakakalungkot nga… kawawa naman siya…

CARLA: Punong-puno ng dugo ang katawan niya at laging sumasagi sa isipan ko ang nangyari sa kanya… Bigla akong natakot at naalala ko ang mga sinasabi ni kuya Ben sa akin… (iiyak) Natakot ako.. totoo ba yon ate? (tatango si Jenny)… Ikaw ate.. ano ang nagtulak saiyo para baguhin ang kinagisnan natin?

JENNY: Bukod sa pagbabago ni kuya, narealize ko na kailangan ko talaga ng tagapagligtas dahil nakita ko na di ko kaya sa sarili ko lang at hindi relihiyon natin…

CARLA: Sa totoo lang Ate…natatakot talaga ako (iiyak).. tulungan mo ako…

JENNY: Oo tutulungan kita… Salamat sa Dios at bukas na ang puso mo… salamat sa mga panahon ng pananalangin ko para saiyo..

Scene 7:

JENNY: Mabuti nakarating ka kuya, ngayon lang ulit tayo nagkita…

BEN: Marami akong nabalitaan saiyo..salamat sa Panginoon… Oh Carla, kumusta ka na?

CARLA: Mabuti naman kuya…

BEN: Mabait ka na ba?... joke lang…

JENNY: Alam mo kuya pag binigyan mo siya ng babasahin… hindi ka nya hihindian..

BEN: Oh… talaga!!!

CARLA: Huwag kayong maingay marinig tayo ni Papa

BEN: Nasaan pala si Papa?

JENNY: Nasa loob siya ngayon…

BEN:  … puntahan ko muna pala si Papa… (lalapit si Ben kay Nardo)

BEN: Pa…

NARDO: Bakit ka nandito?... (strikto ang boses)

BEN: nabalitaan ko po ang nangyari sa inyo… Nag-alala lang ako sainyo

NARDO: Wag kang mag-alala… buhay pa ako…(strikto ang boses)

BEN: Galit pa ba kayo sa akin? (Hindi iimik ang tatay)… Pa… sana maintindihan nyo na ako… Pa.. hindi ibig sabihin na hindi ako sumunod sa inyo ay nilabanan ko na kayo.. Pa.. (lalapit sa tatay)… Pa (mangiyak-ngiyak)…  (biglang tatayo ang tatay)… Kilala nyo naman ako mula pa ng pagkabata… Alam ko na marami akong nadalang problema sa pamilya natin… Naging basagolero ako, hindi nag-aral ng mabuti at laman ako ng mga bar…Ngayon nagbigay na naman ako ng problema sa inyo pero… Pa… problema ba  sainyo ang pagbabago ko? Hindi na ako basagolero, pinagpapatuloy ko na ang pag-aaral ko at hindi na ako laman ng mga bar… PA… (iiyak)… binago na ako ng Dios…. (Iiyak at mdyo matagal ang walang imikan)

… Sa tingin ko hindi nyo pa ako handang kausapin… aalis na po ako… (aambang aalis nang biglang matitigilan sa biglang pagsasalita ng tatay)

NARDO: (strikto ang boses)…Galit ang umiral sa akin ng nalaman ko ang pagbabago mo ng pananampalataya dahil alam mo naman kung gaano ko kayo minulat sa paniniwala natin… Mula pa sa pagkabata naitanim na sayo yan… Hindi ko maintindihan… Alam mo ba kung ano ang naisip ko… magbibigay ito ng kaguluhan sa simbahan natin… Ano na lang ang sasabihin ng elders natin…

BEN: Sorry po sa naidulot na ito sainyo…( darating si jenny at may dalang tray ng pagkain… hihinto sa gilid)

NARDO: (Mataas ang boses)…Ito na ang minulat na relihiyon ng ating ninuno at bago namatay ang lolo mo nangako ako na ipapagtuloy ko ang pagiging relihiyoso ng pamilya… masakit ito sa akin bilang ama… At pati si Jenny nadamay mo pa… Nasaktan ako ng husto, sampal sa akin ang ginawa ninyo… Sa sobrang sakit natikis kita na di kausapin ng maraming taon… Ginagawa ko iyon para saktan kita sa problemang binigay mo sa pamilya natin pero sa ganong pagkakataon mas lalo ko palang sinasaktan ang aking sarili.. Naisip ko rin itong paraan na baka may pag-asa pa na bumalik ka sa dating pananampalataya… Nagkamali ako… (iiyak)… sa tagal na iyon nakita ko ang pagbabago mo ng buhay…( umiiyak sa kasalukuyan si Ben)… Ito ang nagbigay sa akin ng kaginhawaan ng kalooban na tama ang pananampalataya mo… Alam mo anak, ayaw ko sanang aminin pero nakita ko ang liwanag dahil saiyo…

BEN: Salamat Pa… Antagal kong namiss ang boses nyo…. (aakap sa tatay)… salamat sa Dios…isa itong magandang regalong natanggap ko…

NARDO: Salamat saiyo…Huwag ka ng umuwi.. dito ka na kumain… (Tatango si Ben at ngingiti.. darating si Jenny)

JENNY: Meryenda muna tayo… (pagkababa ng tray.. aakbayin ng tatay si Jenny at biglang papasok si Carla)

CARLA: Oh.. nakakainggit sweetness ninyo…. Isama nyo naman ako..

Narrator: May mga bagay sa ating buhay na sa tingin natin ito ang tama at ito’y pinaglalaban natin kahit anuman ang mangyari… At minsan ito ang nagiging dahilan para hindi natin makita ang liwanag… Dahil dito,  may mga pangyayari na pinahihintulutan ng Panginoon para maramdaman natin at makita ang tunay na liwanag…At bilang pasasalamat huwag nating pagkaitan ang mga taong nais na makasumpong ng liwanag…

The End