PAGPAPATAWAD (CHRISTIAN DRAMA SCRIPT-TAGALOG)

 

"PAGPAPATAWAD"

(by Agavelle Aguilos)

Bawat tao ay may kan'ya-kanyang kwento, may kan'ya-kanyang hirap at sugat na hindi nakikita. Maaring ang sugat ang iilan ay hindi kasing lalim ng sugat ng Iba. Ngunit isang tanong ang iiwan, ang pusong sugatan handa bang ibigay ang tunay na kapatawaran?

 

Scene 1

*The eldest son shot dead (lights off)

Christel: tulong .... Tulong

Robber: HAHAHAHAHA kahit sumigaw ka pa walang tutulong sa'yo, kaya kung ako sa'yo, ihahanda ko na yung sarili ko. At least, makakasama mo na yung kapatid mo.

Christel: Huwag po... Huwag po, maawa po kayo. Kunin n'yo nalang po lahat ng kailangan n'yo ibibigay po namin. Parang awa n'yo  na po Kuya.

Robber/Miguel: Alam mo kapag nagawa ako sa'yo, siguradong magsusumbong ka lang sa mga pulis. At ano? Hahanapin nila ako? Makukulong ako. Naiintindihan mo? Kaya para walang makaalam iiligpit ko na lahat ng kalat sa bahay na 'to. (Kasa ng baril)

Robert: Kuya, Kuya 'wag po . Huwaaag. (Shot dead)

Lights off...

Flashback...

Scene 2

Tatay: O,  Christan ikaw na muna bahala kay Christof ha? Bantayan mo yung kapatid mo. Mayroon lang akong business deal sa Sampaloc, malaking proyekto yun kapag naiclose ko yung deal. Kapag uwi ko next week. Kakain tayo sa labas.

Christan: Opo, pa. Babantayan ko 'yan si Christel kapag ayan may ginawang kalokohan ako na po bahala. Syanga po pala pa, may project po kami sa school kailangan na po bukas.

Tatay: ikaw talaga Christan sabi ko naman sa'yo kapag may kailangan sa school magsasabi kaagad para hindi tayo nagmamadali at nababudget din natin nang maayos yung pera.

Christan:  sorry po pa, makalimutan ko po kasi talaga eh. Next time po promise magsasabi po ako agad.

Tatay: Naku, ikaw talaga. Osya binigyan nalang kita ng budget kasama na rin mga pambaon n'yo ni Christel. Ikaw, Christel. May gusto ka bang ipabili?

Christel: Ako po, wala naman po, pa. Atsaka teka lang Kuya, anong sabi mo may gagawin akong kalokohan? Eh ikaw nga d'yan yung dahilan kung bakit laging pinapatawag si papa sa guidance eh.

Christan: Joke lang naman ikaw talaga 'di ka mabiro.

Christel: Ewan ko sa'yo Kuya lagi mo nalang akong inaasar.

Tatay: osya, tama na 'yan at baka magkapikunan pa kayo .

Christel: si Kuya po kasi... Pa, wala po akong gusto pasalubong. Ingat po kayo sa Sampaloc pa, mahal po namin kayo.

 

Scene 3

Barkada: Cheers

Miguel: Christan, salamat sa libre ah? Talagang lagi mo kaming binubusog, 'di ba Charles?

Charles: Oo nga pre, kaya sa'yo kami ni Miguel. Tunay ka pre kahit wala kaming ambag 'di ka nagrereklamo. Yung iba kasi d'yan malakas lang sa chibog pero mahina sa baso.

Michael: Sus, anong mahina sa baso? Huwag ka nga Charles parang 'di mo naman tinatapon ng patago kapag nasa 'yo na yung ikot.

Christan: O... O, tama na baka mag-away away pa tayo dahil sa ikot na 'yan. Basta kapag meron sagot ko kayo, ako bahala sa Inyo.

Barkada: yooooown.

Miguel: Nga pala Christan, bakit ang dami mo atang Pera?

Christan: umalis kasi si papa may business trip sa Sampaloc, next week pa uwi n'ya kaya binigyan kami ng budget at school allowance para sa isang linggo.

Michael: Hala pre, umay sa'yo allowance n'yo pala 'yan bakit ginagastos mo sa inom. Kung ako 'yan nakooo. Lagot ako kay mama.

Christan: Alam mo Michael chill ka lang tansyado ko 'to . Atsaka yung kapatid ko, si Christel 'di yun maarte kahit sardines umalin no'n, walang problema.

Charles: Ayun naman pala eh, wala palang problema eh. Ano pang hinihintay natin? Igalaw na ang mga baso.

Barkada: Kampaaaay

Lights off...

Scene 4

(Kausap ang Tatay through video call)

Christel: Okay naman po kami rito pa, kaso po si Kuya nitong mga nakaraan araw halos hating-gabi na kung umuwi.(3 secs) Hindi ko lang po alam pa kung saan s'ya galing, kapag tinatanong ko po tuwing umaga kung saan s'ya galing ang sabi naman n'ya nag-aasikaso raw ng school project. (3 secs) Sige po, pa. Sabihin ko nalang po kay kuya. (Call ended)

... (Christan darating)

Christel: Andito ka na pala Kuya

Christan: Oo, bumili na rin ako ng ulam para makakain na tayo.

Christel: Kuya, tumawag si papa. Kinukumusta ka, bakit daw hindi mo s'ya nirereplyan? Atsaka bakit ka raw nagpapagabing gabi sa daan, delikado raw sa panahon ngayon.

Christan: Natatabunan yung message ni papa. Atsaka ano naman kung ginagabi ako, malaki na ko kaya kong ipagtanonggol yung sarili ko. Atsaka, teka bakit gan'yan ka magtanong sa'kin baka nakakalimutan mo mas matanda ako sa'yo.

Christel: sinasabi ko lang sa'yo Kuya kung ano yung pinapasabi ni papa, atsaka hindi naman siguro mahirap mag reply. Ayang pagiging unresponsive mo hindi magandang attitude 'yan Kuya. Atsaka nag-aalala lang satin si papa.

Christan: oo na, ang dami mong sinasabi.

Christel: Bago ko makalimutan may project kami sa school para sa robotics, kailangan ko ng 500 Kuya, atsaka kunin ko na rin yung budget natin para mamalengke na ko bukas.

Christan:  Ano? 500? Grabi naman kayo gumastos sa robotics na 'yan pang dalawang araw na bacon mo na 'yan eh. Atsaka naubos na rin yung pera pang budget.

Christel: Ha? Bakit naubos? Kuya, tatlong araw palang si Papa sa Sampaloc, naubos na?

Christan: Naubos sa thesis namin. Atsaka hayaan mo na gagawan ko nalang ng paraan tumigil ka na sa kakatanong at pagod ako galing school.

Lights off...

Scene 5

(School)

Christan: Michael, Baka may extra ka d'yan kahit 2k lang, kailangan ko lang talaga ngayon.

Michael: Pasensya ka na pre, wala rin talaga ko ngayon medyo ipit na kami sa budget kaya gustuhin man kitang pahiramin wala talaga. Masasagad bulsa ko kapag pinahiram kita. Ikaw ba Charles? Baka may extra ka pahiramin mo muna 'tong tropa natin. Good payer naman 'to eh. Subok ko na.

Charles: Nako pre, sorry said na rin talaga ko ngayon. Nasa ospital kasi si mama atsaka naghahanda rin kami para sa dialysis n'ya

Christan: Pambihira naman kayo eh, kapag kayo may kailangan sa'kin ang galing-galing n'yo pero kapag ako na may kailangan wala na? Para kayong kandilang kapag naihipan na ng hapon nawawala na. Ano kayong klaseng mga kaibigan!

Charles:  Ayan ang hirap sa'yo eh, napaka yabang mo ikaw na nga ang may kailangan ikaw pa yung nagmamataas. Ang hirap kasi sa'yo masyado kang maluho. Kaya ano ka ngayon? Wala nganga?

Miguel: Charles, tama na. Halika na, Christan pasensya ka na talaga pre.

Aalis ang dalawa papasok si Miguel...

Miguel: Pre, and'yan ka pala? Anong problema? Sabihin mo lang sagot kita.

Christan: Pre, manghihiram sana ako sa'yo kahit 2k lang kailangang kailangan ko lang talaga.

Miguel: Oo ba, basta bayaran mo rin sa sabado ah? Usapang magkaibigan. Pahiramin kitang 5k basta ibalik mo rin.

Christan: Oo, matin 'yan akong bahala. Salamat pre, maasahan talaga kita.

Lights off...

Scene 6

Miguel: Pre, kumusta? Sabado na ah? Balita sa usapan natin?

Christan: Pasensya ka na pre, wala pa talaga akong pera eh, kapag uwi nalang ni papa. Promise, lalagyan ko pa ng tubo.

Miguel: Usapang magkaibigan yun pre, kailangan ko na ngayon yung pera.

Christan: wala pa talaga akong maibibigay ngayon pre, kapag uwi nalang ni papa ko next week, ilang araw nalang din naman.

Asha: Christan, halika saglit tulungan mo kami rito sa paper natin, baka gusto mong umambag ng insights kahit kunti lang.

Ella: Oo nga Christan, tumulong ka naman kung gusto mong makasabay sa pagmartsa.

Christan: Tawag na ko ni Asha, Pre. Sorry talaga, bawi ako sa'yo

Lights off...

Scene 7

(Hospital)

Mama ni Charles: Anak, umuwi ka muna sa bahay. Matulog ka muna wala ka pang sapat na pahinga. Kailangan mo rin yun baka ikaw naman ang magkasakit.

Charles: Okay lang ako ma, ikaw ang inaala ko. Kailangan mong magpalakas. Nako, 'di tayo makakapagtravel kapag 'di ka lumalabas.

Mama ni Charles: Oo na, magpapalakas ako. Pero sa ngayon umuwi ka muna sa bahay at magpahinga.

Darating si Miguel...

Miguel: Kumusta ka pre?

Charles: Okay lang ako  pero si mama medyo delikado. Kailangan din namin ng malaking pera dahil 'di biro yung mga gamot na kailangan n'ya. Wala rin akong ibang maasahan kasi ako yung panganay.

Miguel: May naisip ako, di ba kailangan mo ng malaking pera? Ngayon kailangan natin magtulungan.

Charles: Anong gagawin natin game ako, gipit na gipit na talaga pre eh.

Miguel: Pasukin natin yung bahay nila Christan.

Charles: Ano? Pre, hindi tama 'yang naiisip mo delikado 'yan mapapahamak tayo.

Miguel: Hindi naman tayo mag iiwan ng bakas eh. Atsaka may atraso din sakin yun si Christan, sisingilin ko lang. Alam ko rin namang kailangang kailangan mo na pera eh. Alalahanin mo may maliliit ka pang kapatid tapos si mama mo andito sa ospital.

Charles: Sige pre, basta hindi tayo sasabit d'yan ah?

Miguel: Oo, basta tawagan kita mamaya.

Lights off...

Scene 8

Christel umiyak...

Christan: Huwag kang maingay baka marinig nila tayo.

Christel: Kuya, natatakot ako... Anong gagawin natin?

Christan: Huwag kang mag-alala andito ako, hindi kita iiwan.

Miguel: Bulagaaa... Andito lang pala kayo pinahirapan n'yo pa ko maghanap sa inyo. HAHA pero okay lang may saysay naman yung pagod dahil nakita ko na kayo.

Christan: Ano bang probema mo Miguel? Akala ko ba magkaibigan tayo?

Miguel: Kaibigan? HAHAHAHA kaibigan. Wala naman akong problema gusto lang kitang singilin sa utang mo sa'kin.

Christan: Babayaran naman kita eh, o kaya kunin n'yo na lahat dito ibibigay namin huwag mo lang kaming sasaktan para mo nang away.

Miguel: Alam mo Christan, huwag kang masyadong magmadali, kukunin naman talaga namin lahat dito sa bahay n'yo eh. Easy ka lang, pero yung awa? Pasensya ka na pero hindi ako naaawa sa mga sinungaling. Sa mga taong hindi marunong tumupad sa usapan. HAHAHAHA Christel: Kuya, maawa ka para mo na pong awa. Kunin n'yo nalang po lahat ibibigay mo namin lahat ano. Kunin n'yo na po lahat, sige na po. Awa nalang po. Hindi po ba may mga kapatid din kayo? May magulang din kayo. Kuya, isip n'yo rin po sila.

Robber/Miguel: Alam mo kapag nagawa ako sa'yo, siguradong magsusumbong ka lang sa mga pulis. At ano? Hahanapin nila ako? Makukulong ako. Naiintindihan mo? Kaya para walang makaalam iiligpit ko na lahat ng kalat sa bahay na 'to. (Kasa ng baril)

Robert: Kuya, Kuya 'wag po . Huwaaag. (Shot dead)

Lights off...

Siren sound...

(Voice over ng pagkahuli)

 

Scene 9

Tatay: Ikaaaw! Ikaw yung pumatay sa mga anak ko? Bakit? Bakiiiiit? Bakit mo nagawa yun? Kaibigan ka ng anak ko. Tinuring din kitang parang anak ko na pero ano? Anong sinukli mo? Binawi mo yung buhay ng mga anak ko. Kumakain ka sa bahay na parang anak ko, panapakisamahan ka ng mga anak ko na parang kapatid na. Ultimo damit ni Christan nga sinusuot mo na eh. Pero ano? Gano'n lang yung igaganti mo samin? Wala kang PUSO. wala kang AWA. Dapat pagbayaran mo yung buhay ng mga anak ko.

Miguel: Dapat lang sa kanila yun. At kung ako yung tatanungin? Kung may pagkakataon para ibalik yung oras gagawin ko ulit yun?  Alam mo kung bakit? Kasi deserve nila yun. Yung anak mong si Christan? Wala yun... Hindi yun marunong tumupad sa usapan kaya dapat lang sa kan'ya yun.

Tatay: Ang lakas ng loob mong sabihin 'yan. Deserve nila? Anong karapatan mong sabihin deserve nila? Sino ka para bumawi ng buhay? Sino ka para manghusga? Yung mga anak ko maayos yung pakikitungo sa'yo, pero ikaw? Ang sama mo... Napakasama mo. Sisiguraduhin kong pagbabayaran mo lahat ng ginawa mo sa mga anak ko. Pagbabayaran mo lahat... LAHAT bawat ARAW NG BUHAY MO.

Lights off...

 

Scene 10

(Prison)

Miguel:  Mali ako, nagkamali ako... Bakit ba hindi ako nag-iisip? Masyado akong nagpadala sa emosyon ko. Naging gahaman ako... Anong klaseng kaibigan ba KO? Tinuring akong kaibigan ni Christan, pero anong pinalit ko? Ginawan ko s'ya ng masama. Hindi ako karapat- dapat ng kapatawaran. Sobrang sama ng ginawa ko... (Pause) Hindi... Hindi, alam ko na hihingi ako ng tawad sa papa nila. Ayokong makulong, ayokong masayang yung buhay ko sa loob nitong kulungan.  Natatakot ako, nakakatakot dito ni hindi ko na alam kung ano ang pinagkaiba Ng umaga sa gabi. Hihingi ako ng sorry dahil alam kong nagkamali ako at nagkasala ako hindi lang sa pamilya nila pati na rin sa mata ng Diyos.

 

Scene 11

Tatay: Panginoon, tulungan mo po akong patawarin yung mga nagkasala sa amin. Bigyan mo po ako ng pusong mapagpatawad Panginoon. Ayoko pong mabuhay sa galit at bigat ng dinadala dahil sa sakit ng pagkawala ng mga anak ko. Panginoon, mahirap pong tanggapin na wala na sila kaya po Panginoon... Tulungan mo po ako.

Lights offf

Attorney: Mr. Montes, masyadong mabigat ang mga ebidensya laban sa mga suspek. Lahat ng mga specimen,  physical evidences at mga circumstantial evidence ay nagtuturo sa mga suspek. Malaki ang laban natin sa kasong Ito. Sigurado ka bang iuurong mo ang kaso?

Tatay: Opo, Atty. Buo na po ang desisyon ko. Ayoko na pong pagulungin pa ang kaso masyado na pong masakit yung nangyari sa mga anak ko. Kaya po nakapagdesisyon na po akong iurong ang kaso.

Attorney: Kung gano'n, wala na akong magagawa dahil buo na ang desisyon mo Mr. Montes, paano mauna na ko at may mga kikitain pa kong mga tao.

Tatay: Salamat po, Atty.

Lights off...

Scene 12

Pulis: Montivirgen may bisita ka.

Other side...

Miguel: S-s-sir, Sir. Patawarin n'yo po ako... Nagkamali po ako, inaamin ko pong nagkamali ako sa buong pamilya n'yo at sa Diyos. Hindi po ako karapat- dapat na patawarin. Buong buhay ko po dapat kong pagbayaran yung ginawa ko kina Christan at Christel. Hinihingi po ako ng tawad sa lahat ng mga pagkakasala ko sa inyo. Patawad po nagkamali po ako, hindi ko po dapat ginawa yung bagay na yun.

Tatay: Miguel, hindi ka karapat- dapat na patawarin at talagang hindi mo rin mababayaran yung buhay ng mga anak ko. Hindi sapat yung buong buhay mo pa yung ilagi mo rito sa kulungan. Pero Miguel, hindi ako Diyos. Alam mo Miguel ang Diyos ay mapagpatawad, at handa s'yang patawarin ka sa lahat ng iyong mga kasalanan. Namatay, Inilibing at Muling Nabuhay ang Panginoong Hesus para sa ating kaligtasan hindi pa huli ang lahat para magsisi sa iyong mga kasalanan at Tanggapin mo si Hesus sa puso mo bilang Panginoon at Tagapagligtas. Miguel, pinapatawad na kita sa mga nagawa mo. Dalangin ko na tanggapin mo si Hesus sa buhay mo at pagsisihan mo lahat ng kasalanang nagawa mo.

Scene 13 INTERVIEW SA TATAY

Reporter: Good day, Mr. Montes!

Tatay: Magandang gabi po, Ma'am.

Reporter: Alam ko po sir na mahirap sa inyo itong mga tanong na ito pero gusto po naming malaman yung panig n'yo hinggil sa sinapit ng inyong mga anak mula sa mga suspek. Mr. Montes, may chance po ba na mapatawad n'yo ang mga suspek?

Tatay: Alam n'yo po ma'am, mahirap at masakit sa akin yung ginawa nila sa mga anak ko at walang sinumang magulang ang gugustuhing mangyari yung gano'ng bagay sa kanilang mga anak. Araw-araw Kong iniisip yung mga anak ko. Masakit sa puso kapag naalala ko sila. Sa tanong mo ma'am kung mapapatawad ko pa ba sila? Para sa akin bilang ama, masakit at mahirap yun tanggapin pero bukas yung puso ko sa pagpapatawad. Yung pagkagalit sa kanila? Walang magagawa para maibalik yung buhay ng mga anak kong kinuha nila. Bukas ang puso kong patawarin sila hindi dahil deserve nilang patawarin kundi dahil nasa puso ko ang pagpapatawad.

Reporter: Salamat, Mr. Montes! Salamat po sa pagpapaunlak ng interview sa among team.

Lights off...

Voice over

Ang bawat isa sa atin ay nakaranas ng masaktan ngunit hindi lahat ay nakaranas ng pagpapatawad. Bawat isa sa atin ay makasalanan sa harapan ng Panginoon, kung kaya't ibibigay n'ya ang Kaisa-kaisa n'yang bugtong na anak na si Hesus. Upang tayo at makaranas Ng tunay na pagpapatawad.

...End...

MALAYA BA AKO? (TAGALOG CHRISTIAN MONOLOGUE)

 

MALAYA BA AKO?

MONOLOGUE @krisha412

November 2024

 

PASIMULA:

Isang napakahalagang karapatan ng tao ang kalayaan – walang sinumang humadlang o pumigil sa anumang naisin o gawin sa kanyang buhay. Malayang gampanan ang mga bagay na naisin. Ikaw at ako, nais makamit ang kalayaan. Bawat tao ay may karapatang mabuhay at magpasya anuman ang nais gawin at walang makakahadlang sa kanyang gawin ito. Ngunit sa mundong ating ginagalawan tila ba mayroon itong puwersa sa bawat isa sa atin na kumukuha ng lahat ng ating oras, ng ating lakas, ng ating kaalaman at lalong-lalo na ang ating buhay. Ang mundo ay punong-puno ng idelohiya; ideolohiya sa pagkakaroon ng maayos na pamilya, kung ano ang buhay na matiwasay, at kung paano magiging matagumpay ngunit ano nga ba ang mga basehan ng mga ito? Dahil dito, hindi na natin makita kung ano ang basehan ng talagang tama at mali. Saan ba ang Panginoon sa buhay natin o sa mundong ating ginagalawan? Gusto ng Diyos na palayain tayo sa mundong ito, palayain sa kasalanang gumugupo sa atin at nilalayo tayo sa KANYA. Ang katanungan ngayon sa ating mga sarili, MALAYA NGA BA AKO?

 

Background Music: (piano instrumental)

Voice over: Rafael Enriquez, you have been found guilty of First-Degree Murder and I sentence you to life imprisonment.

Sound effect: Police Screen Sound Effect & Jail door effect

Setting: Prison Cell

 

RAFAEL: (sisigaw) Hindi! Hindi ito puwede! Ayaw ko dito! Bakit ako nandito? Bakit!! (sigaw)…. Bakit nga ba ako nandito? (patanong)… Nakapatay nga pala ako! (iiyak) Bakit ko nagawa yon? (pupunasan ang mukha) Bakit Ninyo ako tinitingnan ng ganyan? Huwag Ninyo akong tingnan na parang napakasama kong tao. Bakit kayo ba, walang kasalanan? Walang perfect na tao, kagaya din ninyo ako pero mabait naman ako. Tumutulong din naman ako sa mga kasamahan ko. Nakagagawa naman ako ng kabutihan! Kilala nga ako sa lugar namin na madaling pakisamahan. Ako nga si Rafael Enriquez isang matalinong estudyante. Malapit na pala sana akong matapos sa kolehiyo, isang taon na lang pero nandito ako (mangiyak-ngiyak). Hindi na ako malaya. Naalala ko noong nasa labas ako, malaya kong nagagawa ang lahat ng nais ko. Malaya akong magparty kasama ang mga kaibigan ko at paminsan-minsan umiinom kami, malaya akong pumunta sa mall, malaya akong mag out of town, malaya akong pumunta sa eskwelahan at minsan tumatambay doon pagkatapos ng klase, malaya akong manood ng kahit ano at lahat ng gusto ko nagagawa ko (pause).

Ano? Tinatanong nyo kung nakakapunta ako ng simbahan? Hindi eh... Puwede naman akong pumunta; naalala ko inimbita ako dati kaya lang hindi ko siya nabigyan ng pansin. (pause) Bakit? Bakit Ninyo tinatanong? Sinasabi nyo ba na may oras ako sa iba pero sa Diyos wala! (garalgal na boses) Ganon ba ang ibig ninyong sabihin (mataas ang boses). Bakit kayo ba? May oras ba kayo sa Diyos? Eh halos pare-pareho naman tayo dito eh (maluha-luha)… Ang pagkakaiba lang natin malaya kayo (ituturo ang audience) at ako (ituturo ang sarili) nandito sa kulungan… Nakapatay ako (iiyak)… Pero tama lang yong ginawa ko… eh masama namang tao yong napatay ko eh… (pupunasan ang luha)

Anong sabi nyo, mali? Oo na!, nandito ako sa kulungan dahil may mali. Pero ano ang pagkakaiba ko sainyo?  Yong sa akin hayag ang kasalanan ko at kayo? Tago ang kasalanan Ninyo. Sinasabi ba Ninyo na ang pagkakaiba ay hindi ako humihingi ng tawad? Tama na nga! Ayaw ko ng makipagdebate sainyo basta ang alam ko may kabaitan naman ako…

Sa totoo lang hindi masaya ang hindi malaya. Masaya ba ako noong nasa labas ako? Oo naman malaya ako eh… (pause) Naalala ko tumatawa ako kasama ng mga kaibigan ko, nag eenjoy sa night out, andiyan ang pamilya  ko pero …(pause).. parang wala akong kapayapaan sa puso ko, walang direksiyon ang buhay at para akong may kulang sa buhay ko, may hinahanap ako na hindi ko alam kung ano. Pero pag pinag usapan ang nararamdaman ko ngayon parang walang pagkakaiba ang nasa  labas ako at sa nandito ako sa loob ngayon. Napapaisip tuloy ako, MALAYA NGA BA AKO noon?

(LIGHTS OUT)

 

BARABBAS: Nandito ako para ilarawan ang posibleng nararamdaman ni Barabbas sa bibliya. (Tatalikod muna ng ilang seconds at haharap)

Alam ninyo ako dapat ang nakapako sa krus na yon (ituro ang TV screen na may tatlong krus), yong nasa gitna na napapalibutan ng mga maraming tao: mga babae, mga pari, pariseo, andoon din ang mga nag-uusisang mga tao at iba pa. Lubhang ang mga tao ay masaya na panoorin ang mga ipapako sa krus. Andoon din dapat ako pero sa totoo lang hindi talaga ako sigurado na wala ako doon sa pagpapako dahil nabigla ako. Nakakagulat talaga dahil wala ako doon. Yong krus na yon para sa akin dapat (pause) pero hindi na sa akin ngayon…(pause, iiyak) sa KANYA (point your finger on top) sa KANYA na yon dahil MALAYA NA AKO!!! Siya ang ipinalit sa akin na dapat ako. Ang pangalan niya ay Hesus. Alam ninyo ang mga tao… sinisigaw nila ang pangalan ko PALAYAIN SI BARaBBAS kaya wala ako dapat dito. Dapat nagtatago ako at tumatakas para sa aking buhay. Yong krus na yon ay para dapat sa akin… Yong mga pako na yon sa akin din dapat. Pero sa isang iglap nakalaya ako. Paano? Paano ba ako nakulong at ano ang ginawa ko? Ibahagi ko sainyo sa maiksing paraan.

Alam Ninyo yong mga tao hindi na nagulat na nakulong ako parang alam na nila na yon ang patutunguhan ko sa buhay. Noong bata ako, pinuno ako ng gang at gustong -gusto ko ang ginagawa ko… lalong-lalo na ang maging pinuno. Pag may kapilyuhan at kaguluhan sigurado nandoon ako. Noong kabataan ko medyo okay pa ako pero noong tumanda na ako, mayroong lumapit sa akin at inalok ako na gumawa na mga bagay na kakaiba at naka-excite, para sa akin, at sinabing makakatulong ito sa aming bansa. Magkakaroon kami ng grupo at nagpaplano ng mga bagay tungkol sa mga Romano na nasa lupain namin. Sila ang kalaban ng aming nasyon, ang aming bansa. Gusto nilang gumawa ng grupo na susugpo sa mga Romano at balang araw marami pang kalalakihan ang hihimuking sumali sa grupo na ito. Kaya’t sumali ako sa grupo. Sinunod ko ang mga plano. Kalaunan naging pinuno nila ako. Naging matapang ako at malakas ang loob para sa aming adhikain. Nagawa namin ang mga bagay na hindi dapat. Nagnakaw kami at ako pa mismo ang naging pinuno nila dito. Isang araw plano naming atakihin ang caravan na galing sa Roma at ito’y punong-puno ng pera at mamahaling mga bagay. Magandang simulain ito para sa grupo na aming sinimulan. Ako ang pinuno dito ngunit may nagtaksil sa amin. Alam na nila ang pangalan ko at inaasahan na nila ako. Nakipaglaban ako at mayroon akong napatay. Nagising na lamang ako na ako’y nasa kulungan.

Alam ko na ang mga Romano ay hindi sasayangin ang oras na naisin nila na ako ay mamatay at mapako sa krus. Gagawin nila akong halimbawa sa mga tao para hindi pamarisan, ipapakita nila sa mga tao na papatayin ako. Alam Ninyo iniisip ko palagi kung ano na ang mangyayari sa susunod para sa akin. Nakakadena ang mga kamay ko, nakakulong sa hindi komprotableng lugar. Walang Liwanag na makikita pag ikaw ay hindi malaya. Maya-maya narinig ko ang mga yabag ng mga guwardiya, ang kanilang paglakad ay dinig na dinig ko sa tahimik kong kulungan . Ito na ang kinakatakutan ko- ang pagpako sa krus. Ngayon ko naramdaman ang takot sa kamatayan. Hinila nila ako ngunit dinala nila ako sa may hagdanan at hind isa labas na nandoon ang krus. Bakit kaya? Yon ang nasa isip ko. Maraming boses ng tao akong naririnig at mga sigaw. Nakaharap ko ang taong sinasakdal at tinanong ang mga tao kung sino ang papalayin. Tama ba ang dinig ko? Pangalan ko ang sinisigaw. Sabi nila PALAYAIN SI BARABBAS.

Alam Ninyo yong titulo na “SON of the Father” na sinasabi ng ibang tao sa Kanya. Ganon din ang ang ibig sabihin ng pangalan kong Barabbas. Ang ibig sabihin ng pangalang Barabbas ay “son of the father.” Parehas kami; kakatuwa di ba?  Ang mga tao kilalang-kilala nila ako. Alam din nila ang mga masasama kong ginawa. Pero Siya na sinasakdal, hindi Siya masama. Sino ang pipiliin ng mga tao? Alam ninyo ang tamang piliin ay Siya. Ako kasi ay nahuli at nahatulan na. Pero sinisigaw ng mga tao ang pangalan ko, “PALAYAIN SI BARABBAS, PALAYAIN SI BARABBAS!” Sa gaanong mga salita nag utos ang governador na palayain ako. Narinig ko ang mga katagang “PALAYAIN SIYA.” Ang mga kamay at paa ko ay tinanggalan sa pagkagapos. “MALAYA NA AKO! MALAYA NA AKO” Sa tingin Ninyo ano ang aking gagawin na malaya na ako? Hindi ko na kailangang ibahagi pa. Gusto ko ng umalis sa lugar na ito. Tatakbo at aalis sa lugar na ito. Pero habang bumababa ako nagsisigawan ang mga tao>>> Tama ba ang dinig ko… sigaw nila “IPAKO SIYA SA KRUS! IPAKO SIYA SA KRUS” Malaya ako pero yong isang SON OF THE FATHER ay ipapako sa krus. Mamatay Siya kapalit ko. Kahit sinong tao, masama o mabuti, mag-iisip na (pause)…SIYA ang mamamatay kapalit ko. Yong mga salita na yon ang nasa isip ko. KAPALIT KO SIYA!

Alam Ninyo ba yong pakiramdam na ikaw na yong mamatay tapos nakaligtas ka? Ano ang patunay ko na dapat ako? Tatlo ang krus na itinayo. Yong dalawa sa dulo ay mga kasamahan ko. Yong nasa gitna dapat ako (iiyak).  Alam ba Ninyo yong pakiramdam na may ibang TAONG umako ng lugar mo na kung tutuusin ay ikaw naman dapat dahil ikaw yong may kasalanan at yong ipinako ay inosente. ALAM BA NINYO YONG PAKIRAMDAM NG MALAYA?  

Pero ang katanungan ngayon MALAYA NA NGA BA AKONG TALAGA?

MALING AKALA (christian drama script - True to Life)

 

MALING AKALA

By krisha412

May, 2024

 

 

SCENE 1: (background music na may record na boses ng iba’t-bang reasons sa pananambahan at ilang mga pananaw sa buhay)

 

VOICE 1: Sama ka naman sa church

VOICE 2: Titingnan ko ha… busy eh

VOICE 1: May event kami sa church, invite kita

VOICE 2: Hindi ako puwede eh

OTHER VOICES:

·         Hindi ko puwedeng iwan ang religion kong kinagisnan

·         Iisa lang naman ang Diyos

·         Lahat naman yan pare-parehas lang

·         Kahit hindi naman ako nagsisimba, alam ng Diyos ng mahal ko SIya.

VOICE OVER:

Ako si Velle. Marami akong paniniwala sa buhay na pinaninindigan ko. Pero lahat ba ng mga ito ay may basehan at dapat panindigan? Lahat ba ng kinagisnan ay tama? Lahat ba ng tinuro mula pa sa ating kamusmusan ay dapat tayuan? Lahat ba ng iniidolo natin ay dapat tularan? Hanggang saan hahantong ang ganitong kaisipan na walang makitang matibay na basehan. Tunghayan natin ang aking kuwento.

 

SCENE 2: (Pagkawala ng mahal sa buhay)

 

VELLE: Mama!!! Mamaaaa… (pasigaw)

(After ng sigaw lights on!)

VELLE: Wala na si Mama!!! (umiiyak)

PINSAN1: (umiiyak) Velle… nakikiramay ako velle…

VELLE: Maraming salamat po…. Wala na si mama!!! …. Wala na magluluto sa akin ng tsamporado pag maysakit ako… wala na magsasama sa akin kung saan-saan… Wala ng maghahatid sa akin sa school… wala na si Mama!!!

PINSAN2: Kahit bata ka pa, kaya mo yan! Pakatatag ka … kayo nila Papa mo! Andito lang kami.

PINSAN1: Kahit wala na si mama mo, mag-aral ka ng mabuti!

VELLE: Opo...  Yon po ang nais ko sa buhay makatapos ng pag-aaral at tumulong sa pamilya… yon lang ang alam kong purpose ko sa mundo!

PINSAN2: Matutuwa ang mama pag nakita kang maabot ang pangarap mo kung saan man siya naroon.

VELLE: Mabait si mama kaya alam ko nasa langit siya…

PINSAN1: Oo… pakatatag ka… kaya yan!

(LIGHTS OFF)

 

SCENE 3: (bahay)

 

VELLE: Papa… wala na pala si ate?

PAPA: Oo… lumuwas papuntang Velenzuela…

LANCE: Hindi ko man lang nakita or nag-paalam man lang… bakit daw po?

PAPA: Hindi ko alam…

VELLE:  Bakit ganon? Mag-kaaway po ba kayo? (Hindi iimik ang tatay) … Paano na ngayon Papa..wala na si mama? … (hindi pa rin iimik ang tatay at aalis papuntang kwarto- at kakausapin ni velle ang tatay) …Papa kumain na ba kayo? (hindi pa rin iimiik at malungkot ang mukha ng tatay na aalis)

(Mag-isang maiiwan sa stage, maglalakad ng konti at mag-iisip) Bakit kaya ganon? Bakit kaya maaga akong nawalan ng nanay? …Iniisip ko makakasama ko pa ang nanay ko hanggan sa makamit ko ang pangarap ko o kaya’y haggang sa pagtanda niya…babantayan at aalagan ko siya… parang ang bata ko naman para mawalan ng nanay (iiyak)… Pag nanay ang nawala sa tingin ko mahirap… Mama ko laging naiiwan dito sa bahay… naglilinis, nagluluto, nag-lalaba at nag-aasikaso sa lahat. Pag may sakit ako… wala ng magluluto sa akin ng lugaw (iiyak)… Kahit bata pa ako, marami akong katanungan sa isip ko… paano na wala si Mama? Sino na magluluto ng baon ni papa? Paano na pag may event sa school? Sino na makakasama ko? Mama… mami-miss ko kayo… Ma, sorry po pag makulit ako at matigas ang ulo ko…Hindi ko man nasasabi palagi pero sa totoo lang Mahal na mahal po kita!

SCENE 4: (school background)

(Magkakasalubong ang mag-kaibigan)

 

ANGELA: Oh velle… Kumusta na?

VELLE: Oh… sorry ha hindi ako nakadalo noong nakaraan na invitation mo sa church nyo ha… may biglaan kasing nangyari eh…

ANGELA: Oo ng eh!

VELLE: Galit ka ba or nagtatampo?

ANGELA: Hindi naman… Kung magagalit ako, noon pa sana… imagine tatlong (3) taon na kitang iniimbita…

VELLE: Tatlong taon na ba?

ANGELA: Oo naman… mabuti kaibigan kita, kung hindi nagsawa na siguro ako sa kakaimbita saiyo…

VELLE: Pasensiya na talaga… Mayroon lang talaga dapat gawin o kaya naman may emergency…

ANGELA: Owws... kilala kita na bahay at eskuwela ang ganap mo lang sa buhay…

VELLE: Oo nga, marami kasi ginagawa sa bahay lalo na andito na ang ate ko…

ANGELA: Matanong ko lang… bakit ayaw mo dumalo sa CBT?

VELLE: Huwag ka magagalit ha… (tatango si Angela) Sa totoo lang… Iniisip kop ag dumalo ako sa ganyan, kagaya ng sa CBT, mapapalitan ang religion ko… Naniniwala rin ako na iisa lamang ang Diyos at kahit na hindi ako magsimba, alam ng Diyos na mahal ko Siya!

ANGELA: Hindi naman religion ang pinag-uusapan dito… relasyon natin sa Diyos… Teka pala may next event kami ulit… theater play sa church…

VELLE: Theater?

ANGELA: Oo… alam ko favorite mo ang teatro…

VELLE: Sige… try ko…

ANGELA: Huwag mo i-try… punta ka na… kain na rin tayo ng ice cream after treat ko, cookies and cream… alam ko favorite mo din yon…

VELLE: Sige…

 

 

SCENE 5: (Evangelistic Time- invitation time with music background)

 

PASTOR: Hindi natin alam ang ating bukas… maikli lang ang buhay natin sa mundo… Ngunit mainam na alam natin ang ating pupuntahan pag tayo’y namatay… Wala pong mabait sa atin, lahat tayo ay makasalanan. Ayon sa bibliya, dalawa lang ang pupuntahan natin… langit at impiyerno…Ayaw ng Panginoon na mapahamak tayo kaya binigay niya ang kanyang bugtong na anak para tayo ay iligtas… Maaring huli na ang lahat, kung hindi pa tayo magdesisyon ngayon… Kung sino ang nais tumugon sa pagliligtas na Panginoon, tayo ay pumunta sa harap para s ating desisyon!

(Si Velle ay pupunta sa gitna sa harap…habang may voice over sa panalangin niya)

VELLE’S PRAYER: Panginoon Hesus… akala ko po ako’y may maayos na relasyon sa inyo. Akala ko mabait ako at sapat na yon para ako’y mapunta sa langit. Akala ko rin sapat na - na alam kong may Diyos. Akala ko mahal ko kayo ngunit hindi naman pala, hindi nakikita sa aking gawa. Akala ko religion ang makakapagligtas sa akin, ang religion na kinagisnan ko ngunit hindi pala. Akala ko ang basehan ng espirituwal na kaalaman ay yong kinagisnan ko. MARAMI AKONG AKALA pero lahat na iyon ay MALI PALA... Bibliya pala ang dapat basehan ng lahat! Sa oras na ito NANiNIWALA AKO na ikaw lang ang Tagapagligtas. Ikaw ay namatay at nabuhay na mag-uli para sa aming mga kasalanan. Patawarin mo po ako sa aking mga kasalanan at sa mga mali kong akala. Ngayong oras na ito tinatanggap ko ang regalo ninyong BUHay na Walang Hanggan sa Langit. Tinatanggap ko Ngayon bilang Panginoon at Tagapagligtas. AMEN!

 

SCENE 6: (PAKIKIPAG-USAP SA PAMILYA)

 

PAPA: Kumusta pag-aaral mo…

VELLE: Okay naman po Papa…

PAPA: Kailangang makatapos ka dahil pinag-aaral ka ng auntie mo..

VELLE: Opo Pa…

PAPA: Napansin ko pala.. lagi kang dumadalo sa church ni Angela ahh...

VELLE: Opo papa… masaya po doon sa CBT papa…

PAPA: Masaya? Hindi naman dapat lagi nasa church ahh… bakit andoon ka lagi?

VELLE: Pa bukod sa Bibliya, tinuturuan din kami pa na mangarap at magtapos sa pag-aaral kaya masaya po…

 

PAPA: Masaya ka lang ata dahil may crush ka doon o kaya may boyfriend ka na doon?

VELLE: Panginoon po ang dahilan Papa at Wala po akong boyfriend Papa!

PAPA: Huwag ka ng dumalo palagi diyan ha.. baka mamaya niyan mag-iba ka na ng relihiyon!

(aalis ang tatay sa stage at parating ang ate)

ATE: Yan na nga ang sinasabi ng mga pinsan mo

VELLE: Ano yon ate?

ATE: Hindi mo kasi naririnig yong sinasabi ng mga kamag-anak na natin?

VELLE: Yon din ba tungkol sa post mo sa Facebook?

ATE: Oo… at yong mga pinsan natin, hindi ka raw nila mapagsabihan na lagi kang nasa church… WALA KA NA HALOS nagagawa dito sa bahay…

VELLE: Sorry ate… aayusin ko schedule ko ate….

(lights off)

VOICE OVER: Marami man ang pagsubok sa buhay, naramdaman ko ang pagkilos ng Panginoon sa buhay ko. Nang magpaalam ako sa Papa ko na magpa-baptize, marubdob na panalangin ang aking ginawa dahil ayaw nila mabago ang aking religion. Yong akala kong hinid ako papayagan, nagkaroon ng himala at pinayagan niya ako… Natutunan ko na Yong akala natin walang pag-asa, may tunay palang pag-asa sa Panginoon. Taong 2020, nagkaroon na matinding pagsubok sa aming pamilya, namatay ang aking minamahal na Papa dahil sa sakit.

SCENE 7: (COLLEGE PROBLEM)

 

(Ring ng phone)

VELLE:  hello insan… Napatawag ka po Nang?

PINSAN: Mayroon lang akong concern… Tanong ko lang, bakit hindi ka na lang pla magtrabaho para may pantustos ka sa College mo kesa diyan na lagi kang nasa simbahan. Anong mapapala mo diyan?

VELLE:  Kasi po Nang… masaya po akong naglilingkod sa Panginoon...

PINSAN: Andoon na tayo sa masaya ka sa ginagawa mo kaso wala naming nagagawa ‘yang Panginoon na sinasabi mo sa buhay mo!

VELLE:  Sige po Nang…salamat po sa concern pero masaya po talaga ang maglingkod sa Panginoon!

PINSAN: Nagpapapa-alaala lang ako… O sige!

(Papatayin ang phone na may kalungkutan at dismaya)

VELLE: Panginoon, maawa ka po sa iyong lingkod… Tulungan mo po ako… hindi po nila maintindihan ang kasayahan sa paglilingkod sa inyo… Tulungan mo po ako sa aking pag-aaral. Kayo po ang aking pag-asa!

(LIGHTS OFF COUNT 10 SECONDS THEN LIGHT ON)

ATE: May sasabihin ako saiyo

VELLE: Ano yon te?

ATE: Narinig ko na nag-uusap si Maricar at si Luz na hayaan ka na raw at huwag ka na lang tulungan sa board exam mo. Sapat na raw na nakapag-aral ka…

VELLE: Ganon ba te…nakakalungkot naman…

ATE: Paano yan?

VELLE: Oo ng ate eh… ipanalangin natin kung paano… bka magtrabaho muna ako para maka-ipon ng pang board exam…

SCENE 8: CHURCH

PASTOR: Mayroon lang po akong concern na ilalahad sa ting mga kapatiran… Hindi po lingid sa atin na mayroon po ating mga Young People ang magti-take ng board exam at may ilan po sa ting mga young people ang walang kakayahang makapagboard exam dahil may kakulangan sa pananalapi! Manalangin po tayo at ipagpray po natin ang kanilang pangangailangan at ganon din ipanalangin din natin ang amount na puwede nating i-commit… (Mananalangin ng tahimik at may voice over)

VOICE OVER:

Sa ganitong problema, sinagot ng Panginoon ang aking pagsumamo. Nakalikom po ng pang board exam sa tulong ng mga kapatiran at sinagot din ng Panginoon ang higit kong kailangan- NAKAPASA PO AKO SA BOARD EXAM.

Tunay ngang sa buhay na ito ay punong-puno ng pagsubok. Hindi po natin kakayaning mag-isa. Kailangan natin ang Panginoon sa ating buhay. Hindi po natin maiiwasan ang mga problema pero ang sigurado may Panginoon na nandiyan at gagabay sa tin…

Marami po tayong maling akala sa buhay. Kailangan po natin ang gabay, gabay na galing sa totoong basehan ng buhay para makapamuhay tayo ng maayos sa mundo. Kailangan natin ang gabay ng Bibliya, ng pastor at simbahan para tayo’y makapamuhay ng maayos dito sa mundo. Magsilbing paalaala sana sa atin na ang buhay ay maikli lamang para hindi pa natin tanggapin ang Panginoon sa buhay natin!