MALAYA
BA AKO?
MONOLOGUE @krisha412
November 2024
PASIMULA:
Isang napakahalagang
karapatan ng tao ang kalayaan – walang sinumang humadlang o pumigil sa anumang
naisin o gawin sa kanyang buhay. Malayang gampanan ang mga bagay na naisin.
Ikaw at ako, nais makamit ang kalayaan. Bawat tao ay may karapatang mabuhay at
magpasya anuman ang nais gawin at walang makakahadlang sa kanyang gawin ito.
Ngunit sa mundong ating ginagalawan tila ba mayroon itong puwersa sa bawat isa
sa atin na kumukuha ng lahat ng ating oras, ng ating lakas, ng ating kaalaman
at lalong-lalo na ang ating buhay. Ang mundo ay punong-puno ng idelohiya;
ideolohiya sa pagkakaroon ng maayos na pamilya, kung ano ang buhay na
matiwasay, at kung paano magiging matagumpay ngunit ano nga ba ang mga basehan
ng mga ito? Dahil dito, hindi na natin makita kung ano ang basehan ng talagang
tama at mali. Saan ba ang Panginoon sa buhay natin o sa mundong ating
ginagalawan? Gusto ng Diyos na palayain tayo sa mundong ito, palayain sa
kasalanang gumugupo sa atin at nilalayo tayo sa KANYA. Ang katanungan ngayon sa
ating mga sarili, MALAYA NGA BA AKO?
Background Music:
(piano instrumental)
Voice over: Rafael
Enriquez, you have been found guilty of First-Degree Murder and I sentence you
to life imprisonment.
Sound effect:
Police Screen Sound Effect & Jail door effect
Setting:
Prison Cell
RAFAEL:
(sisigaw) Hindi! Hindi ito puwede! Ayaw ko dito! Bakit ako nandito? Bakit!!
(sigaw)…. Bakit nga ba ako nandito? (patanong)… Nakapatay nga pala ako! (iiyak)
Bakit ko nagawa yon? (pupunasan ang mukha) Bakit Ninyo ako tinitingnan ng
ganyan? Huwag Ninyo akong tingnan na parang napakasama kong tao. Bakit kayo ba,
walang kasalanan? Walang perfect na tao, kagaya din ninyo ako pero mabait naman
ako. Tumutulong din naman ako sa mga kasamahan ko. Nakagagawa naman ako ng
kabutihan! Kilala nga ako sa lugar namin na madaling pakisamahan. Ako nga si
Rafael Enriquez isang matalinong estudyante. Malapit na pala sana akong matapos
sa kolehiyo, isang taon na lang pero nandito ako (mangiyak-ngiyak). Hindi na
ako malaya. Naalala ko noong nasa labas ako, malaya kong nagagawa ang lahat ng
nais ko. Malaya akong magparty kasama ang mga kaibigan ko at paminsan-minsan
umiinom kami, malaya akong pumunta sa mall, malaya akong mag out of town, malaya
akong pumunta sa eskwelahan at minsan tumatambay doon pagkatapos ng klase, malaya
akong manood ng kahit ano at lahat ng gusto ko nagagawa ko (pause).
Ano? Tinatanong nyo
kung nakakapunta ako ng simbahan? Hindi eh... Puwede naman akong pumunta;
naalala ko inimbita ako dati kaya lang hindi ko siya nabigyan ng pansin. (pause)
Bakit? Bakit Ninyo tinatanong? Sinasabi nyo ba na may oras ako sa iba pero sa
Diyos wala! (garalgal na boses) Ganon ba ang ibig ninyong sabihin (mataas ang
boses). Bakit kayo ba? May oras ba kayo sa Diyos? Eh halos pare-pareho naman
tayo dito eh (maluha-luha)… Ang pagkakaiba lang natin malaya kayo (ituturo ang
audience) at ako (ituturo ang sarili) nandito sa kulungan… Nakapatay ako (iiyak)…
Pero tama lang yong ginawa ko… eh masama namang tao yong napatay ko eh… (pupunasan
ang luha)
Anong sabi nyo, mali? Oo
na!, nandito ako sa kulungan dahil may mali. Pero ano ang pagkakaiba ko sainyo?
Yong sa akin hayag ang kasalanan ko at kayo?
Tago ang kasalanan Ninyo. Sinasabi ba Ninyo na ang pagkakaiba ay hindi ako
humihingi ng tawad? Tama na nga! Ayaw ko ng makipagdebate sainyo basta ang alam
ko may kabaitan naman ako…
Sa totoo lang hindi
masaya ang hindi malaya. Masaya ba ako noong nasa labas ako? Oo naman malaya
ako eh… (pause) Naalala ko tumatawa ako kasama ng mga kaibigan ko, nag eenjoy
sa night out, andiyan ang pamilya ko pero
…(pause).. parang wala akong kapayapaan sa puso ko, walang direksiyon ang buhay
at para akong may kulang sa buhay ko, may hinahanap ako na hindi ko alam kung
ano. Pero pag pinag usapan ang nararamdaman ko ngayon parang walang pagkakaiba
ang nasa labas ako at sa nandito ako sa
loob ngayon. Napapaisip tuloy ako, MALAYA NGA BA AKO noon?
(LIGHTS
OUT)
BARABBAS:
Nandito ako para ilarawan ang posibleng nararamdaman ni Barabbas sa bibliya. (Tatalikod
muna ng ilang seconds at haharap)
Alam ninyo ako dapat ang
nakapako sa krus na yon (ituro ang TV screen na may tatlong krus), yong nasa
gitna na napapalibutan ng mga maraming tao: mga babae, mga pari, pariseo, andoon
din ang mga nag-uusisang mga tao at iba pa. Lubhang ang mga tao ay masaya na
panoorin ang mga ipapako sa krus. Andoon din dapat ako pero sa totoo lang hindi
talaga ako sigurado na wala ako doon sa pagpapako dahil nabigla ako. Nakakagulat
talaga dahil wala ako doon. Yong krus na yon para sa akin dapat (pause) pero
hindi na sa akin ngayon…(pause, iiyak) sa KANYA (point your finger on top) sa
KANYA na yon dahil MALAYA NA AKO!!! Siya ang ipinalit sa akin na dapat ako. Ang
pangalan niya ay Hesus. Alam ninyo ang mga tao… sinisigaw nila ang pangalan ko
PALAYAIN SI BARaBBAS kaya wala ako dapat dito. Dapat nagtatago ako at tumatakas
para sa aking buhay. Yong krus na yon ay para dapat sa akin… Yong mga pako na
yon sa akin din dapat. Pero sa isang iglap nakalaya ako. Paano? Paano ba ako
nakulong at ano ang ginawa ko? Ibahagi ko sainyo sa maiksing paraan.
Alam Ninyo yong mga tao
hindi na nagulat na nakulong ako parang alam na nila na yon ang patutunguhan ko
sa buhay. Noong bata ako, pinuno ako ng gang at gustong -gusto ko ang ginagawa
ko… lalong-lalo na ang maging pinuno. Pag may kapilyuhan at kaguluhan sigurado
nandoon ako. Noong kabataan ko medyo okay pa ako pero noong tumanda na ako,
mayroong lumapit sa akin at inalok ako na gumawa na mga bagay na kakaiba at naka-excite,
para sa akin, at sinabing makakatulong ito sa aming bansa. Magkakaroon kami ng
grupo at nagpaplano ng mga bagay tungkol sa mga Romano na nasa lupain namin.
Sila ang kalaban ng aming nasyon, ang aming bansa. Gusto nilang gumawa ng grupo
na susugpo sa mga Romano at balang araw marami pang kalalakihan ang hihimuking sumali
sa grupo na ito. Kaya’t sumali ako sa grupo. Sinunod ko ang mga plano. Kalaunan
naging pinuno nila ako. Naging matapang ako at malakas ang loob para sa aming
adhikain. Nagawa namin ang mga bagay na hindi dapat. Nagnakaw kami at ako pa
mismo ang naging pinuno nila dito. Isang araw plano naming atakihin ang caravan
na galing sa Roma at ito’y punong-puno ng pera at mamahaling mga bagay. Magandang
simulain ito para sa grupo na aming sinimulan. Ako ang pinuno dito ngunit may
nagtaksil sa amin. Alam na nila ang pangalan ko at inaasahan na nila ako.
Nakipaglaban ako at mayroon akong napatay. Nagising na lamang ako na ako’y nasa
kulungan.
Alam ko na ang mga Romano
ay hindi sasayangin ang oras na naisin nila na ako ay mamatay at mapako sa
krus. Gagawin nila akong halimbawa sa mga tao para hindi pamarisan, ipapakita
nila sa mga tao na papatayin ako. Alam Ninyo iniisip ko palagi kung ano na ang
mangyayari sa susunod para sa akin. Nakakadena ang mga kamay ko, nakakulong sa hindi
komprotableng lugar. Walang Liwanag na makikita pag ikaw ay hindi malaya.
Maya-maya narinig ko ang mga yabag ng mga guwardiya, ang kanilang paglakad ay dinig
na dinig ko sa tahimik kong kulungan . Ito na ang kinakatakutan ko- ang pagpako
sa krus. Ngayon ko naramdaman ang takot sa kamatayan. Hinila nila ako ngunit
dinala nila ako sa may hagdanan at hind isa labas na nandoon ang krus. Bakit
kaya? Yon ang nasa isip ko. Maraming boses ng tao akong naririnig at mga sigaw.
Nakaharap ko ang taong sinasakdal at tinanong ang mga tao kung sino ang
papalayin. Tama ba ang dinig ko? Pangalan ko ang sinisigaw. Sabi nila PALAYAIN
SI BARABBAS.
Alam Ninyo yong titulo
na “SON of the Father” na sinasabi ng ibang tao sa Kanya. Ganon din ang ang
ibig sabihin ng pangalan kong Barabbas. Ang ibig sabihin ng pangalang Barabbas
ay “son of the father.” Parehas kami; kakatuwa di ba? Ang mga tao kilalang-kilala nila ako. Alam din
nila ang mga masasama kong ginawa. Pero Siya na sinasakdal, hindi Siya masama. Sino
ang pipiliin ng mga tao? Alam ninyo ang tamang piliin ay Siya. Ako kasi ay nahuli
at nahatulan na. Pero sinisigaw ng mga tao ang pangalan ko, “PALAYAIN SI
BARABBAS, PALAYAIN SI BARABBAS!” Sa gaanong mga salita nag utos ang governador
na palayain ako. Narinig ko ang mga katagang “PALAYAIN SIYA.” Ang mga kamay at
paa ko ay tinanggalan sa pagkagapos. “MALAYA NA AKO! MALAYA NA AKO” Sa tingin Ninyo
ano ang aking gagawin na malaya na ako? Hindi ko na kailangang ibahagi pa. Gusto
ko ng umalis sa lugar na ito. Tatakbo at aalis sa lugar na ito. Pero habang
bumababa ako nagsisigawan ang mga tao>>> Tama ba ang dinig ko… sigaw
nila “IPAKO SIYA SA KRUS! IPAKO SIYA SA KRUS” Malaya ako pero yong isang SON OF
THE FATHER ay ipapako sa krus. Mamatay Siya kapalit ko. Kahit sinong tao,
masama o mabuti, mag-iisip na (pause)…SIYA ang mamamatay kapalit ko. Yong mga
salita na yon ang nasa isip ko. KAPALIT KO SIYA!
Alam Ninyo ba yong pakiramdam
na ikaw na yong mamatay tapos nakaligtas ka? Ano ang patunay ko na dapat ako?
Tatlo ang krus na itinayo. Yong dalawa sa dulo ay mga kasamahan ko. Yong nasa
gitna dapat ako (iiyak). Alam ba Ninyo yong
pakiramdam na may ibang TAONG umako ng lugar mo na kung tutuusin ay ikaw naman
dapat dahil ikaw yong may kasalanan at yong ipinako ay inosente. ALAM BA NINYO
YONG PAKIRAMDAM NG MALAYA?
Pero ang katanungan
ngayon MALAYA NA NGA BA AKONG TALAGA?
