MALING AKALA (christian drama script - True to Life)

 

MALING AKALA

By krisha412

May, 2024

 

 

SCENE 1: (background music na may record na boses ng iba’t-bang reasons sa pananambahan at ilang mga pananaw sa buhay)

 

VOICE 1: Sama ka naman sa church

VOICE 2: Titingnan ko ha… busy eh

VOICE 1: May event kami sa church, invite kita

VOICE 2: Hindi ako puwede eh

OTHER VOICES:

·         Hindi ko puwedeng iwan ang religion kong kinagisnan

·         Iisa lang naman ang Diyos

·         Lahat naman yan pare-parehas lang

·         Kahit hindi naman ako nagsisimba, alam ng Diyos ng mahal ko SIya.

VOICE OVER:

Ako si Velle. Marami akong paniniwala sa buhay na pinaninindigan ko. Pero lahat ba ng mga ito ay may basehan at dapat panindigan? Lahat ba ng kinagisnan ay tama? Lahat ba ng tinuro mula pa sa ating kamusmusan ay dapat tayuan? Lahat ba ng iniidolo natin ay dapat tularan? Hanggang saan hahantong ang ganitong kaisipan na walang makitang matibay na basehan. Tunghayan natin ang aking kuwento.

 

SCENE 2: (Pagkawala ng mahal sa buhay)

 

VELLE: Mama!!! Mamaaaa… (pasigaw)

(After ng sigaw lights on!)

VELLE: Wala na si Mama!!! (umiiyak)

PINSAN1: (umiiyak) Velle… nakikiramay ako velle…

VELLE: Maraming salamat po…. Wala na si mama!!! …. Wala na magluluto sa akin ng tsamporado pag maysakit ako… wala na magsasama sa akin kung saan-saan… Wala ng maghahatid sa akin sa school… wala na si Mama!!!

PINSAN2: Kahit bata ka pa, kaya mo yan! Pakatatag ka … kayo nila Papa mo! Andito lang kami.

PINSAN1: Kahit wala na si mama mo, mag-aral ka ng mabuti!

VELLE: Opo...  Yon po ang nais ko sa buhay makatapos ng pag-aaral at tumulong sa pamilya… yon lang ang alam kong purpose ko sa mundo!

PINSAN2: Matutuwa ang mama pag nakita kang maabot ang pangarap mo kung saan man siya naroon.

VELLE: Mabait si mama kaya alam ko nasa langit siya…

PINSAN1: Oo… pakatatag ka… kaya yan!

(LIGHTS OFF)

 

SCENE 3: (bahay)

 

VELLE: Papa… wala na pala si ate?

PAPA: Oo… lumuwas papuntang Velenzuela…

LANCE: Hindi ko man lang nakita or nag-paalam man lang… bakit daw po?

PAPA: Hindi ko alam…

VELLE:  Bakit ganon? Mag-kaaway po ba kayo? (Hindi iimik ang tatay) … Paano na ngayon Papa..wala na si mama? … (hindi pa rin iimik ang tatay at aalis papuntang kwarto- at kakausapin ni velle ang tatay) …Papa kumain na ba kayo? (hindi pa rin iimiik at malungkot ang mukha ng tatay na aalis)

(Mag-isang maiiwan sa stage, maglalakad ng konti at mag-iisip) Bakit kaya ganon? Bakit kaya maaga akong nawalan ng nanay? …Iniisip ko makakasama ko pa ang nanay ko hanggan sa makamit ko ang pangarap ko o kaya’y haggang sa pagtanda niya…babantayan at aalagan ko siya… parang ang bata ko naman para mawalan ng nanay (iiyak)… Pag nanay ang nawala sa tingin ko mahirap… Mama ko laging naiiwan dito sa bahay… naglilinis, nagluluto, nag-lalaba at nag-aasikaso sa lahat. Pag may sakit ako… wala ng magluluto sa akin ng lugaw (iiyak)… Kahit bata pa ako, marami akong katanungan sa isip ko… paano na wala si Mama? Sino na magluluto ng baon ni papa? Paano na pag may event sa school? Sino na makakasama ko? Mama… mami-miss ko kayo… Ma, sorry po pag makulit ako at matigas ang ulo ko…Hindi ko man nasasabi palagi pero sa totoo lang Mahal na mahal po kita!

SCENE 4: (school background)

(Magkakasalubong ang mag-kaibigan)

 

ANGELA: Oh velle… Kumusta na?

VELLE: Oh… sorry ha hindi ako nakadalo noong nakaraan na invitation mo sa church nyo ha… may biglaan kasing nangyari eh…

ANGELA: Oo ng eh!

VELLE: Galit ka ba or nagtatampo?

ANGELA: Hindi naman… Kung magagalit ako, noon pa sana… imagine tatlong (3) taon na kitang iniimbita…

VELLE: Tatlong taon na ba?

ANGELA: Oo naman… mabuti kaibigan kita, kung hindi nagsawa na siguro ako sa kakaimbita saiyo…

VELLE: Pasensiya na talaga… Mayroon lang talaga dapat gawin o kaya naman may emergency…

ANGELA: Owws... kilala kita na bahay at eskuwela ang ganap mo lang sa buhay…

VELLE: Oo nga, marami kasi ginagawa sa bahay lalo na andito na ang ate ko…

ANGELA: Matanong ko lang… bakit ayaw mo dumalo sa CBT?

VELLE: Huwag ka magagalit ha… (tatango si Angela) Sa totoo lang… Iniisip kop ag dumalo ako sa ganyan, kagaya ng sa CBT, mapapalitan ang religion ko… Naniniwala rin ako na iisa lamang ang Diyos at kahit na hindi ako magsimba, alam ng Diyos na mahal ko Siya!

ANGELA: Hindi naman religion ang pinag-uusapan dito… relasyon natin sa Diyos… Teka pala may next event kami ulit… theater play sa church…

VELLE: Theater?

ANGELA: Oo… alam ko favorite mo ang teatro…

VELLE: Sige… try ko…

ANGELA: Huwag mo i-try… punta ka na… kain na rin tayo ng ice cream after treat ko, cookies and cream… alam ko favorite mo din yon…

VELLE: Sige…

 

 

SCENE 5: (Evangelistic Time- invitation time with music background)

 

PASTOR: Hindi natin alam ang ating bukas… maikli lang ang buhay natin sa mundo… Ngunit mainam na alam natin ang ating pupuntahan pag tayo’y namatay… Wala pong mabait sa atin, lahat tayo ay makasalanan. Ayon sa bibliya, dalawa lang ang pupuntahan natin… langit at impiyerno…Ayaw ng Panginoon na mapahamak tayo kaya binigay niya ang kanyang bugtong na anak para tayo ay iligtas… Maaring huli na ang lahat, kung hindi pa tayo magdesisyon ngayon… Kung sino ang nais tumugon sa pagliligtas na Panginoon, tayo ay pumunta sa harap para s ating desisyon!

(Si Velle ay pupunta sa gitna sa harap…habang may voice over sa panalangin niya)

VELLE’S PRAYER: Panginoon Hesus… akala ko po ako’y may maayos na relasyon sa inyo. Akala ko mabait ako at sapat na yon para ako’y mapunta sa langit. Akala ko rin sapat na - na alam kong may Diyos. Akala ko mahal ko kayo ngunit hindi naman pala, hindi nakikita sa aking gawa. Akala ko religion ang makakapagligtas sa akin, ang religion na kinagisnan ko ngunit hindi pala. Akala ko ang basehan ng espirituwal na kaalaman ay yong kinagisnan ko. MARAMI AKONG AKALA pero lahat na iyon ay MALI PALA... Bibliya pala ang dapat basehan ng lahat! Sa oras na ito NANiNIWALA AKO na ikaw lang ang Tagapagligtas. Ikaw ay namatay at nabuhay na mag-uli para sa aming mga kasalanan. Patawarin mo po ako sa aking mga kasalanan at sa mga mali kong akala. Ngayong oras na ito tinatanggap ko ang regalo ninyong BUHay na Walang Hanggan sa Langit. Tinatanggap ko Ngayon bilang Panginoon at Tagapagligtas. AMEN!

 

SCENE 6: (PAKIKIPAG-USAP SA PAMILYA)

 

PAPA: Kumusta pag-aaral mo…

VELLE: Okay naman po Papa…

PAPA: Kailangang makatapos ka dahil pinag-aaral ka ng auntie mo..

VELLE: Opo Pa…

PAPA: Napansin ko pala.. lagi kang dumadalo sa church ni Angela ahh...

VELLE: Opo papa… masaya po doon sa CBT papa…

PAPA: Masaya? Hindi naman dapat lagi nasa church ahh… bakit andoon ka lagi?

VELLE: Pa bukod sa Bibliya, tinuturuan din kami pa na mangarap at magtapos sa pag-aaral kaya masaya po…

 

PAPA: Masaya ka lang ata dahil may crush ka doon o kaya may boyfriend ka na doon?

VELLE: Panginoon po ang dahilan Papa at Wala po akong boyfriend Papa!

PAPA: Huwag ka ng dumalo palagi diyan ha.. baka mamaya niyan mag-iba ka na ng relihiyon!

(aalis ang tatay sa stage at parating ang ate)

ATE: Yan na nga ang sinasabi ng mga pinsan mo

VELLE: Ano yon ate?

ATE: Hindi mo kasi naririnig yong sinasabi ng mga kamag-anak na natin?

VELLE: Yon din ba tungkol sa post mo sa Facebook?

ATE: Oo… at yong mga pinsan natin, hindi ka raw nila mapagsabihan na lagi kang nasa church… WALA KA NA HALOS nagagawa dito sa bahay…

VELLE: Sorry ate… aayusin ko schedule ko ate….

(lights off)

VOICE OVER: Marami man ang pagsubok sa buhay, naramdaman ko ang pagkilos ng Panginoon sa buhay ko. Nang magpaalam ako sa Papa ko na magpa-baptize, marubdob na panalangin ang aking ginawa dahil ayaw nila mabago ang aking religion. Yong akala kong hinid ako papayagan, nagkaroon ng himala at pinayagan niya ako… Natutunan ko na Yong akala natin walang pag-asa, may tunay palang pag-asa sa Panginoon. Taong 2020, nagkaroon na matinding pagsubok sa aming pamilya, namatay ang aking minamahal na Papa dahil sa sakit.

SCENE 7: (COLLEGE PROBLEM)

 

(Ring ng phone)

VELLE:  hello insan… Napatawag ka po Nang?

PINSAN: Mayroon lang akong concern… Tanong ko lang, bakit hindi ka na lang pla magtrabaho para may pantustos ka sa College mo kesa diyan na lagi kang nasa simbahan. Anong mapapala mo diyan?

VELLE:  Kasi po Nang… masaya po akong naglilingkod sa Panginoon...

PINSAN: Andoon na tayo sa masaya ka sa ginagawa mo kaso wala naming nagagawa ‘yang Panginoon na sinasabi mo sa buhay mo!

VELLE:  Sige po Nang…salamat po sa concern pero masaya po talaga ang maglingkod sa Panginoon!

PINSAN: Nagpapapa-alaala lang ako… O sige!

(Papatayin ang phone na may kalungkutan at dismaya)

VELLE: Panginoon, maawa ka po sa iyong lingkod… Tulungan mo po ako… hindi po nila maintindihan ang kasayahan sa paglilingkod sa inyo… Tulungan mo po ako sa aking pag-aaral. Kayo po ang aking pag-asa!

(LIGHTS OFF COUNT 10 SECONDS THEN LIGHT ON)

ATE: May sasabihin ako saiyo

VELLE: Ano yon te?

ATE: Narinig ko na nag-uusap si Maricar at si Luz na hayaan ka na raw at huwag ka na lang tulungan sa board exam mo. Sapat na raw na nakapag-aral ka…

VELLE: Ganon ba te…nakakalungkot naman…

ATE: Paano yan?

VELLE: Oo ng ate eh… ipanalangin natin kung paano… bka magtrabaho muna ako para maka-ipon ng pang board exam…

SCENE 8: CHURCH

PASTOR: Mayroon lang po akong concern na ilalahad sa ting mga kapatiran… Hindi po lingid sa atin na mayroon po ating mga Young People ang magti-take ng board exam at may ilan po sa ting mga young people ang walang kakayahang makapagboard exam dahil may kakulangan sa pananalapi! Manalangin po tayo at ipagpray po natin ang kanilang pangangailangan at ganon din ipanalangin din natin ang amount na puwede nating i-commit… (Mananalangin ng tahimik at may voice over)

VOICE OVER:

Sa ganitong problema, sinagot ng Panginoon ang aking pagsumamo. Nakalikom po ng pang board exam sa tulong ng mga kapatiran at sinagot din ng Panginoon ang higit kong kailangan- NAKAPASA PO AKO SA BOARD EXAM.

Tunay ngang sa buhay na ito ay punong-puno ng pagsubok. Hindi po natin kakayaning mag-isa. Kailangan natin ang Panginoon sa ating buhay. Hindi po natin maiiwasan ang mga problema pero ang sigurado may Panginoon na nandiyan at gagabay sa tin…

Marami po tayong maling akala sa buhay. Kailangan po natin ang gabay, gabay na galing sa totoong basehan ng buhay para makapamuhay tayo ng maayos sa mundo. Kailangan natin ang gabay ng Bibliya, ng pastor at simbahan para tayo’y makapamuhay ng maayos dito sa mundo. Magsilbing paalaala sana sa atin na ang buhay ay maikli lamang para hindi pa natin tanggapin ang Panginoon sa buhay natin!