Christian Drama titled "MALING AKALA" (short -scenes 1-5)

 

MALING AKALA

By krisha412

May, 2024

 

 

SCENE 1: (background music na may record na boses ng iba’t-bang reasons sa pananambahan at ilang mga pananaw sa buhay)

 

VOICE 1: Sama ka naman sa church

VOICE 2: Titingnan ko ha… busy eh

VOICE 1: May event kami sa church, invite kita

VOICE 2: Hindi ako puwede eh

OTHER VOICES:

·         Hindi ko puwedeng iwan ang religion kong kinagisnan

·         Iisa lang naman ang Diyos

·         Lahat naman yan pare-parehas lang

·         Kahit hindi naman ako nagsisimba, alam ng Diyos ng mahal ko SIya.

VOICE OVER:

Ako si Velle. Marami akong paniniwala sa buhay na pinaninindigan ko. Pero lahat ba ng mga ito ay may basehan at dapat panindigan? Lahat ba ng kinagisnan ay tama? Lahat ba ng tinuro mula pa sa ating kamusmusan ay dapat tayuan? Lahat ba ng iniidolo natin ay dapat tularan? Hanggang saan hahantong ang ganitong kaisipan na walang makitang matibay na basehan. Tunghayan natin ang aking kuwento.

 

SCENE 2: (Pagkawala ng minamahal)

 

VELLE: Mama!!! Mamaaaa… (pasigaw)

(After ng sigaw lights on!)

VELLE: Wala na si Mama!!! (umiiyak)

PINSAN1: (umiiyak) Velle… nakikiramay ako velle…

VELLE: Maraming salamat po…. Wala na si mama!!! …. Wala na magluluto sa akin ng tsamporado pag maysakit ako… wala na magsasama sa akin kung saan-saan… Wala ng maghahatid sa akin sa school… wala na si Mama!!!

PINSAN2: Kahit bata ka pa, kaya mo yan! Pakatatag ka … kayo nila Papa mo! Andito lang kami.

PINSAN1: Kahit wala na si mama mo, mag-aral ka ng mabuti!

VELLE: Opo...  Yon po ang nais ko sa buhay makatapos ng pag-aaral at tumulong sa pamilya… yon lang ang alam kong purpose ko sa mundo!

PINSAN2: Matutuwa ang mama pag nakita kang maabot ang pangarap mo kung saan man siya naroon.

VELLE: Mabait si mama kaya alam ko nasa langit siya…

PINSAN1: Oo… pakatatag ka… kaya yan!

(LIGHTS OFF)

 

SCENE 3: (bahay)

 

VELLE: Papa… wala na pala si ate?

PAPA: Oo… lumuwas papuntang Velenzuela…

LANCE: Hindi ko man lang nakita or nag-paalam man lang… bakit daw po?

PAPA: Hindi ko alam…

VELLE:  Bakit ganon? Mag-kaaway po ba kayo? (Hindi iimik ang tatay) … Paano na ngayon Papa..wala na si mama? … (hindi pa rin iimik ang tatay at aalis papuntang kwarto- at kakausapin ni velle ang tatay) …Papa kumain na ba kayo? (hindi pa rin iimiik at malungkot ang mukha ng tatay na aalis)

(Mag-isang maiiwan sa stage, maglalakad ng konti at mag-iisip) Bakit kaya ganon? Bakit kaya maaga akong nawalan ng nanay? …Iniisip ko makakasama ko pa ang nanay ko hanggan sa makamit ko ang pangarap ko o kaya’y haggang sa pagtanda niya…babantayan at aalagan ko siya… parang ang bata ko naman para mawalan ng nanay (iiyak)… Pag nanay ang nawala sa tingin ko mahirap… Mama ko laging naiiwan dito sa bahay… naglilinis, nagluluto, nag-lalaba at nag-aasikaso sa lahat. Pag may sakit ako… wala ng magluluto sa akin ng lugaw (iiyak)… Kahit bata pa ako, marami akong katanungan sa isip ko… paano na wala si Mama? Sino na magluluto ng baon ni papa? Paano na pag may event sa school? Sino na makakasama ko? Mama… mami-miss ko kayo… Ma, sorry po pag makulit ako at matigas ang ulo ko…Hindi ko man nasasabi palagi pero sa totoo lang Mahal na mahal po kita!

SCENE 4: (school background)

(Magkakasalubong ang mag-kaibigan)

 

ANGELA: Oh velle… Kumusta na?

VELLE: Oh… sorry ha hindi ako nakadalo noong nakaraan na invitation mo sa church nyo ha… may biglaan kasing nangyari eh…

ANGELA: Oo ng eh!

VELLE: Galit ka ba or nagtatampo?

ANGELA: Hindi naman… Kung magagalit ako, noon pa sana… imagine tatlong (3) taon na kitang iniimbita…

VELLE: Tatlong taon na ba?

ANGELA: Oo naman… mabuti kaibigan kita, kung hindi nagsawa na siguro ako sa kakaimbita saiyo…

VELLE: Pasensiya na talaga… Mayroon lang talaga dapat gawin o kaya naman may emergency…

ANGELA: Owws... kilala kita na bahay at eskuwela ang ganap mo lang sa buhay…

VELLE: Oo nga, marami kasi ginagawa sa bahay lalo na andito na ang ate ko…

ANGELA: Matanong ko lang… bakit ayaw mo dumalo sa CBT?

VELLE: Huwag ka magagalit ha… (tatango si Angela) Sa totoo lang… Iniisip kop ag dumalo ako sa ganyan, kagaya ng sa CBT, mapapalitan ang religion ko… Naniniwala rin ako na iisa lamang ang Diyos at kahit na hindi ako magsimba, alam ng Diyos na mahal ko Siya!

ANGELA: Hindi naman religion ang pinag-uusapan dito… relasyon natin sa Diyos… Teka pala may next event kami ulit… theater play sa church…

VELLE: Theater?

ANGELA: Oo… alam ko favorite mo ang teatro…

VELLE: Sige… try ko…

ANGELA: Huwag mo i-try… punta ka na… kain na rin tayo ng ice cream after treat ko, cookies and cream… alam ko favorite mo din yon…

VELLE: Sige…

 

 

SCENE 5: (Evangelistic Time- invitation time with music background)

 

PASTOR: Hindi natin alam ang ating bukas… maikli lang ang buhay natin sa mundo… Ngunit mainam na alam natin ang ating pupuntahan pag tayo’y namatay… Wala pong mabait sa atin, lahat tayo ay makasalanan. Ayon sa bibliya, dalawa lang ang pupuntahan natin… langit at impiyerno…Ayaw ng Panginoon na mapahamak tayo kaya binigay niya ang kanyang bugtong na anak para tayo ay iligtas… Maaring huli na ang lahat, kung hindi pa tayo magdesisyon ngayon… Kung sino ang nais tumugon sa pagliligtas na Panginoon, tayo ay pumunta sa harap para s ating desisyon!

(Si Velle ay pupunta sa gitna sa harap…habang may voice over sa panalangin niya)

VELLE’S PRAYER: Panginoon Hesus… akala ko po ako’y may maayos na relasyon sa inyo. Akala ko mabait ako at sapat na yon para ako’y mapunta sa langit. Akala ko rin sapat na - na alam kong may Diyos. Akala ko mahal ko kayo ngunit hindi naman pala, hindi nakikita sa aking gawa. Akala ko religion ang makakapagligtas sa akin, ang religion na kinagisnan ko ngunit hindi pala. Akala ko ang basehan ng espirituwal na kaalaman ay yong kinagisnan ko. MARAMI AKONG AKALA pero lahat na iyon ay MALI PALA... Bibliya pala ang dapat basehan ng lahat! Sa oras na ito NANiNIWALA AKO na ikaw lang ang Tagapagligtas. Ikaw ay namatay at nabuhay na mag-uli para sa aming mga kasalanan. Patawarin mo po ako sa aking mga kasalanan at sa mga mali kong akala. Ngayong oras na ito tinatanggap ko ang regalo ninyong BUHay na Walang Hanggan sa Langit. Tinatanggap ko Ngayon bilang Panginoon at Tagapagligtas. AMEN!