Friday, June 20, 2025

PAGPAPATAWAD (CHRISTIAN DRAMA SCRIPT-TAGALOG)

 

"PAGPAPATAWAD"

(by Agavelle Aguilos)




Bawat tao ay may kan'ya-kanyang kwento, may kan'ya-kanyang hirap at sugat na hindi nakikita. Maaring ang sugat ang iilan ay hindi kasing lalim ng sugat ng Iba. Ngunit isang tanong ang iiwan, ang pusong sugatan handa bang ibigay ang tunay na kapatawaran?

 

Scene 1

*The eldest son shot dead (lights off)

Christel: tulong .... Tulong

Robber: HAHAHAHAHA kahit sumigaw ka pa walang tutulong sa'yo, kaya kung ako sa'yo, ihahanda ko na yung sarili ko. At least, makakasama mo na yung kapatid mo.

Christel: Huwag po... Huwag po, maawa po kayo. Kunin n'yo nalang po lahat ng kailangan n'yo ibibigay po namin. Parang awa n'yo  na po Kuya.

Robber/Miguel: Alam mo kapag nagawa ako sa'yo, siguradong magsusumbong ka lang sa mga pulis. At ano? Hahanapin nila ako? Makukulong ako. Naiintindihan mo? Kaya para walang makaalam iiligpit ko na lahat ng kalat sa bahay na 'to. (Kasa ng baril)

Robert: Kuya, Kuya 'wag po . Huwaaag. (Shot dead)

Lights off...

Flashback...

Scene 2

Tatay: O,  Christan ikaw na muna bahala kay Christof ha? Bantayan mo yung kapatid mo. Mayroon lang akong business deal sa Sampaloc, malaking proyekto yun kapag naiclose ko yung deal. Kapag uwi ko next week. Kakain tayo sa labas.

Christan: Opo, pa. Babantayan ko 'yan si Christel kapag ayan may ginawang kalokohan ako na po bahala. Syanga po pala pa, may project po kami sa school kailangan na po bukas.

Tatay: ikaw talaga Christan sabi ko naman sa'yo kapag may kailangan sa school magsasabi kaagad para hindi tayo nagmamadali at nababudget din natin nang maayos yung pera.

Christan:  sorry po pa, makalimutan ko po kasi talaga eh. Next time po promise magsasabi po ako agad.

Tatay: Naku, ikaw talaga. Osya binigyan nalang kita ng budget kasama na rin mga pambaon n'yo ni Christel. Ikaw, Christel. May gusto ka bang ipabili?

Christel: Ako po, wala naman po, pa. Atsaka teka lang Kuya, anong sabi mo may gagawin akong kalokohan? Eh ikaw nga d'yan yung dahilan kung bakit laging pinapatawag si papa sa guidance eh.

Christan: Joke lang naman ikaw talaga 'di ka mabiro.

Christel: Ewan ko sa'yo Kuya lagi mo nalang akong inaasar.

Tatay: osya, tama na 'yan at baka magkapikunan pa kayo .

Christel: si Kuya po kasi... Pa, wala po akong gusto pasalubong. Ingat po kayo sa Sampaloc pa, mahal po namin kayo.

 

Scene 3

Barkada: Cheers

Miguel: Christan, salamat sa libre ah? Talagang lagi mo kaming binubusog, 'di ba Charles?

Charles: Oo nga pre, kaya sa'yo kami ni Miguel. Tunay ka pre kahit wala kaming ambag 'di ka nagrereklamo. Yung iba kasi d'yan malakas lang sa chibog pero mahina sa baso.

Michael: Sus, anong mahina sa baso? Huwag ka nga Charles parang 'di mo naman tinatapon ng patago kapag nasa 'yo na yung ikot.

Christan: O... O, tama na baka mag-away away pa tayo dahil sa ikot na 'yan. Basta kapag meron sagot ko kayo, ako bahala sa Inyo.

Barkada: yooooown.

Miguel: Nga pala Christan, bakit ang dami mo atang Pera?

Christan: umalis kasi si papa may business trip sa Sampaloc, next week pa uwi n'ya kaya binigyan kami ng budget at school allowance para sa isang linggo.

Michael: Hala pre, umay sa'yo allowance n'yo pala 'yan bakit ginagastos mo sa inom. Kung ako 'yan nakooo. Lagot ako kay mama.

Christan: Alam mo Michael chill ka lang tansyado ko 'to . Atsaka yung kapatid ko, si Christel 'di yun maarte kahit sardines umalin no'n, walang problema.

Charles: Ayun naman pala eh, wala palang problema eh. Ano pang hinihintay natin? Igalaw na ang mga baso.

Barkada: Kampaaaay

Lights off...

Scene 4

(Kausap ang Tatay through video call)

Christel: Okay naman po kami rito pa, kaso po si Kuya nitong mga nakaraan araw halos hating-gabi na kung umuwi.(3 secs) Hindi ko lang po alam pa kung saan s'ya galing, kapag tinatanong ko po tuwing umaga kung saan s'ya galing ang sabi naman n'ya nag-aasikaso raw ng school project. (3 secs) Sige po, pa. Sabihin ko nalang po kay kuya. (Call ended)

... (Christan darating)

Christel: Andito ka na pala Kuya

Christan: Oo, bumili na rin ako ng ulam para makakain na tayo.

Christel: Kuya, tumawag si papa. Kinukumusta ka, bakit daw hindi mo s'ya nirereplyan? Atsaka bakit ka raw nagpapagabing gabi sa daan, delikado raw sa panahon ngayon.

Christan: Natatabunan yung message ni papa. Atsaka ano naman kung ginagabi ako, malaki na ko kaya kong ipagtanonggol yung sarili ko. Atsaka, teka bakit gan'yan ka magtanong sa'kin baka nakakalimutan mo mas matanda ako sa'yo.

Christel: sinasabi ko lang sa'yo Kuya kung ano yung pinapasabi ni papa, atsaka hindi naman siguro mahirap mag reply. Ayang pagiging unresponsive mo hindi magandang attitude 'yan Kuya. Atsaka nag-aalala lang satin si papa.

Christan: oo na, ang dami mong sinasabi.

Christel: Bago ko makalimutan may project kami sa school para sa robotics, kailangan ko ng 500 Kuya, atsaka kunin ko na rin yung budget natin para mamalengke na ko bukas.

Christan:  Ano? 500? Grabi naman kayo gumastos sa robotics na 'yan pang dalawang araw na bacon mo na 'yan eh. Atsaka naubos na rin yung pera pang budget.

Christel: Ha? Bakit naubos? Kuya, tatlong araw palang si Papa sa Sampaloc, naubos na?

Christan: Naubos sa thesis namin. Atsaka hayaan mo na gagawan ko nalang ng paraan tumigil ka na sa kakatanong at pagod ako galing school.

Lights off...

Scene 5

(School)

Christan: Michael, Baka may extra ka d'yan kahit 2k lang, kailangan ko lang talaga ngayon.

Michael: Pasensya ka na pre, wala rin talaga ko ngayon medyo ipit na kami sa budget kaya gustuhin man kitang pahiramin wala talaga. Masasagad bulsa ko kapag pinahiram kita. Ikaw ba Charles? Baka may extra ka pahiramin mo muna 'tong tropa natin. Good payer naman 'to eh. Subok ko na.

Charles: Nako pre, sorry said na rin talaga ko ngayon. Nasa ospital kasi si mama atsaka naghahanda rin kami para sa dialysis n'ya

Christan: Pambihira naman kayo eh, kapag kayo may kailangan sa'kin ang galing-galing n'yo pero kapag ako na may kailangan wala na? Para kayong kandilang kapag naihipan na ng hapon nawawala na. Ano kayong klaseng mga kaibigan!

Charles:  Ayan ang hirap sa'yo eh, napaka yabang mo ikaw na nga ang may kailangan ikaw pa yung nagmamataas. Ang hirap kasi sa'yo masyado kang maluho. Kaya ano ka ngayon? Wala nganga?

Miguel: Charles, tama na. Halika na, Christan pasensya ka na talaga pre.

Aalis ang dalawa papasok si Miguel...

Miguel: Pre, and'yan ka pala? Anong problema? Sabihin mo lang sagot kita.

Christan: Pre, manghihiram sana ako sa'yo kahit 2k lang kailangang kailangan ko lang talaga.

Miguel: Oo ba, basta bayaran mo rin sa sabado ah? Usapang magkaibigan. Pahiramin kitang 5k basta ibalik mo rin.

Christan: Oo, matin 'yan akong bahala. Salamat pre, maasahan talaga kita.

Lights off...

Scene 6

Miguel: Pre, kumusta? Sabado na ah? Balita sa usapan natin?

Christan: Pasensya ka na pre, wala pa talaga akong pera eh, kapag uwi nalang ni papa. Promise, lalagyan ko pa ng tubo.

Miguel: Usapang magkaibigan yun pre, kailangan ko na ngayon yung pera.

Christan: wala pa talaga akong maibibigay ngayon pre, kapag uwi nalang ni papa ko next week, ilang araw nalang din naman.

Asha: Christan, halika saglit tulungan mo kami rito sa paper natin, baka gusto mong umambag ng insights kahit kunti lang.

Ella: Oo nga Christan, tumulong ka naman kung gusto mong makasabay sa pagmartsa.

Christan: Tawag na ko ni Asha, Pre. Sorry talaga, bawi ako sa'yo

Lights off...

Scene 7

(Hospital)

Mama ni Charles: Anak, umuwi ka muna sa bahay. Matulog ka muna wala ka pang sapat na pahinga. Kailangan mo rin yun baka ikaw naman ang magkasakit.

Charles: Okay lang ako ma, ikaw ang inaala ko. Kailangan mong magpalakas. Nako, 'di tayo makakapagtravel kapag 'di ka lumalabas.

Mama ni Charles: Oo na, magpapalakas ako. Pero sa ngayon umuwi ka muna sa bahay at magpahinga.

Darating si Miguel...

Miguel: Kumusta ka pre?

Charles: Okay lang ako  pero si mama medyo delikado. Kailangan din namin ng malaking pera dahil 'di biro yung mga gamot na kailangan n'ya. Wala rin akong ibang maasahan kasi ako yung panganay.

Miguel: May naisip ako, di ba kailangan mo ng malaking pera? Ngayon kailangan natin magtulungan.

Charles: Anong gagawin natin game ako, gipit na gipit na talaga pre eh.

Miguel: Pasukin natin yung bahay nila Christan.

Charles: Ano? Pre, hindi tama 'yang naiisip mo delikado 'yan mapapahamak tayo.

Miguel: Hindi naman tayo mag iiwan ng bakas eh. Atsaka may atraso din sakin yun si Christan, sisingilin ko lang. Alam ko rin namang kailangang kailangan mo na pera eh. Alalahanin mo may maliliit ka pang kapatid tapos si mama mo andito sa ospital.

Charles: Sige pre, basta hindi tayo sasabit d'yan ah?

Miguel: Oo, basta tawagan kita mamaya.

Lights off...

Scene 8

Christel umiyak...

Christan: Huwag kang maingay baka marinig nila tayo.

Christel: Kuya, natatakot ako... Anong gagawin natin?

Christan: Huwag kang mag-alala andito ako, hindi kita iiwan.

Miguel: Bulagaaa... Andito lang pala kayo pinahirapan n'yo pa ko maghanap sa inyo. HAHA pero okay lang may saysay naman yung pagod dahil nakita ko na kayo.

Christan: Ano bang probema mo Miguel? Akala ko ba magkaibigan tayo?

Miguel: Kaibigan? HAHAHAHA kaibigan. Wala naman akong problema gusto lang kitang singilin sa utang mo sa'kin.

Christan: Babayaran naman kita eh, o kaya kunin n'yo na lahat dito ibibigay namin huwag mo lang kaming sasaktan para mo nang away.

Miguel: Alam mo Christan, huwag kang masyadong magmadali, kukunin naman talaga namin lahat dito sa bahay n'yo eh. Easy ka lang, pero yung awa? Pasensya ka na pero hindi ako naaawa sa mga sinungaling. Sa mga taong hindi marunong tumupad sa usapan. HAHAHAHA Christel: Kuya, maawa ka para mo na pong awa. Kunin n'yo nalang po lahat ibibigay mo namin lahat ano. Kunin n'yo na po lahat, sige na po. Awa nalang po. Hindi po ba may mga kapatid din kayo? May magulang din kayo. Kuya, isip n'yo rin po sila.

Robber/Miguel: Alam mo kapag nagawa ako sa'yo, siguradong magsusumbong ka lang sa mga pulis. At ano? Hahanapin nila ako? Makukulong ako. Naiintindihan mo? Kaya para walang makaalam iiligpit ko na lahat ng kalat sa bahay na 'to. (Kasa ng baril)

Robert: Kuya, Kuya 'wag po . Huwaaag. (Shot dead)

Lights off...

Siren sound...

(Voice over ng pagkahuli)

 

Scene 9

Tatay: Ikaaaw! Ikaw yung pumatay sa mga anak ko? Bakit? Bakiiiiit? Bakit mo nagawa yun? Kaibigan ka ng anak ko. Tinuring din kitang parang anak ko na pero ano? Anong sinukli mo? Binawi mo yung buhay ng mga anak ko. Kumakain ka sa bahay na parang anak ko, panapakisamahan ka ng mga anak ko na parang kapatid na. Ultimo damit ni Christan nga sinusuot mo na eh. Pero ano? Gano'n lang yung igaganti mo samin? Wala kang PUSO. wala kang AWA. Dapat pagbayaran mo yung buhay ng mga anak ko.

Miguel: Dapat lang sa kanila yun. At kung ako yung tatanungin? Kung may pagkakataon para ibalik yung oras gagawin ko ulit yun?  Alam mo kung bakit? Kasi deserve nila yun. Yung anak mong si Christan? Wala yun... Hindi yun marunong tumupad sa usapan kaya dapat lang sa kan'ya yun.

Tatay: Ang lakas ng loob mong sabihin 'yan. Deserve nila? Anong karapatan mong sabihin deserve nila? Sino ka para bumawi ng buhay? Sino ka para manghusga? Yung mga anak ko maayos yung pakikitungo sa'yo, pero ikaw? Ang sama mo... Napakasama mo. Sisiguraduhin kong pagbabayaran mo lahat ng ginawa mo sa mga anak ko. Pagbabayaran mo lahat... LAHAT bawat ARAW NG BUHAY MO.

Lights off...

 

Scene 10

(Prison)

Miguel:  Mali ako, nagkamali ako... Bakit ba hindi ako nag-iisip? Masyado akong nagpadala sa emosyon ko. Naging gahaman ako... Anong klaseng kaibigan ba KO? Tinuring akong kaibigan ni Christan, pero anong pinalit ko? Ginawan ko s'ya ng masama. Hindi ako karapat- dapat ng kapatawaran. Sobrang sama ng ginawa ko... (Pause) Hindi... Hindi, alam ko na hihingi ako ng tawad sa papa nila. Ayokong makulong, ayokong masayang yung buhay ko sa loob nitong kulungan.  Natatakot ako, nakakatakot dito ni hindi ko na alam kung ano ang pinagkaiba Ng umaga sa gabi. Hihingi ako ng sorry dahil alam kong nagkamali ako at nagkasala ako hindi lang sa pamilya nila pati na rin sa mata ng Diyos.

 

Scene 11

Tatay: Panginoon, tulungan mo po akong patawarin yung mga nagkasala sa amin. Bigyan mo po ako ng pusong mapagpatawad Panginoon. Ayoko pong mabuhay sa galit at bigat ng dinadala dahil sa sakit ng pagkawala ng mga anak ko. Panginoon, mahirap pong tanggapin na wala na sila kaya po Panginoon... Tulungan mo po ako.

Lights offf

Attorney: Mr. Montes, masyadong mabigat ang mga ebidensya laban sa mga suspek. Lahat ng mga specimen,  physical evidences at mga circumstantial evidence ay nagtuturo sa mga suspek. Malaki ang laban natin sa kasong Ito. Sigurado ka bang iuurong mo ang kaso?

Tatay: Opo, Atty. Buo na po ang desisyon ko. Ayoko na pong pagulungin pa ang kaso masyado na pong masakit yung nangyari sa mga anak ko. Kaya po nakapagdesisyon na po akong iurong ang kaso.

Attorney: Kung gano'n, wala na akong magagawa dahil buo na ang desisyon mo Mr. Montes, paano mauna na ko at may mga kikitain pa kong mga tao.

Tatay: Salamat po, Atty.

Lights off...

Scene 12

Pulis: Montivirgen may bisita ka.

Other side...

Miguel: S-s-sir, Sir. Patawarin n'yo po ako... Nagkamali po ako, inaamin ko pong nagkamali ako sa buong pamilya n'yo at sa Diyos. Hindi po ako karapat- dapat na patawarin. Buong buhay ko po dapat kong pagbayaran yung ginawa ko kina Christan at Christel. Hinihingi po ako ng tawad sa lahat ng mga pagkakasala ko sa inyo. Patawad po nagkamali po ako, hindi ko po dapat ginawa yung bagay na yun.

Tatay: Miguel, hindi ka karapat- dapat na patawarin at talagang hindi mo rin mababayaran yung buhay ng mga anak ko. Hindi sapat yung buong buhay mo pa yung ilagi mo rito sa kulungan. Pero Miguel, hindi ako Diyos. Alam mo Miguel ang Diyos ay mapagpatawad, at handa s'yang patawarin ka sa lahat ng iyong mga kasalanan. Namatay, Inilibing at Muling Nabuhay ang Panginoong Hesus para sa ating kaligtasan hindi pa huli ang lahat para magsisi sa iyong mga kasalanan at Tanggapin mo si Hesus sa puso mo bilang Panginoon at Tagapagligtas. Miguel, pinapatawad na kita sa mga nagawa mo. Dalangin ko na tanggapin mo si Hesus sa buhay mo at pagsisihan mo lahat ng kasalanang nagawa mo.

Scene 13 INTERVIEW SA TATAY

Reporter: Good day, Mr. Montes!

Tatay: Magandang gabi po, Ma'am.

Reporter: Alam ko po sir na mahirap sa inyo itong mga tanong na ito pero gusto po naming malaman yung panig n'yo hinggil sa sinapit ng inyong mga anak mula sa mga suspek. Mr. Montes, may chance po ba na mapatawad n'yo ang mga suspek?

Tatay: Alam n'yo po ma'am, mahirap at masakit sa akin yung ginawa nila sa mga anak ko at walang sinumang magulang ang gugustuhing mangyari yung gano'ng bagay sa kanilang mga anak. Araw-araw Kong iniisip yung mga anak ko. Masakit sa puso kapag naalala ko sila. Sa tanong mo ma'am kung mapapatawad ko pa ba sila? Para sa akin bilang ama, masakit at mahirap yun tanggapin pero bukas yung puso ko sa pagpapatawad. Yung pagkagalit sa kanila? Walang magagawa para maibalik yung buhay ng mga anak kong kinuha nila. Bukas ang puso kong patawarin sila hindi dahil deserve nilang patawarin kundi dahil nasa puso ko ang pagpapatawad.

Reporter: Salamat, Mr. Montes! Salamat po sa pagpapaunlak ng interview sa among team.

Lights off...

Voice over

Ang bawat isa sa atin ay nakaranas ng masaktan ngunit hindi lahat ay nakaranas ng pagpapatawad. Bawat isa sa atin ay makasalanan sa harapan ng Panginoon, kung kaya't ibibigay n'ya ang Kaisa-kaisa n'yang bugtong na anak na si Hesus. Upang tayo at makaranas Ng tunay na pagpapatawad.

...End...

Tuesday, June 17, 2025

UNFAILING MEMORY OF GOD (ISAIAH 49:13-26)

UNFAILING MEMORY OF GOD



Picture taken from Google

 

BIBLE PASSAGE: ISAIAH 49: 13-26

INTRODUCTION:

The most fearful situation I don’t want to happen to me is to become forgetful and can’t remember anything. I want my memory to be intact while I’m still here on earth. I want to be used by God to the fullest.

 

Another thing, I always hear people say that they are forgotten by God when they face difficulties in life. The same with the life of people mentioned in the book of Isaiah. Israel feared that God had forgotten them.

 

In verse 13, the Lord praised the people but in the midst of His great praise for the Messiah and His saving work, Zion – speaking of the highest hill in Jerusalem, and the place of God’s people by association – Zion objects (enduring commentary), Zion believed they had forsaken by God. The bible says in verse 14, “The Lord hath forsaken me, and my Lord hath forgotten me.” Because of their captivity in Babylon, Zion wanders “Does God really care about us?” The same question we have heard to people asking since then.

 

LESSON POINTS:

1.  1. I WILL NOT FORGET YOU (ISAIAH 49:15)

For me, the most hurtful feeling I could feel is when a loved one forgets me. For small thing we encounter like forgetting our birthday, it causes us a feeling of abandonment or less important. Therefore, when someone says, “I won’t FORGET YOU” that will be a great feeling of acceptance and love. The assurance that those words came not from a simple person but to the ULTIMATE GOD who knows everything; your Creator.

 

Can a woman forget her sucking child, that she should not have compassion on the son of her womb? Yea, they may forget, yet will I not forget thee.”

 

Though God’s memory is incomparable, yet it is compared to a nursing child just to for us to see God’s love and affection. Everyone knows that a woman will never forget her nursing child. Yet the Lord says, “Surely they may forget, yet I will not forget you.” The Lord’s affection for His people is greater than the devotion a woman has for her nursing child.

 

2.   2. I HAVE GRAVEN YOU UPON THE PALMS OF MY HANDS (ISAIAH 49:16)

Behold, I have graven thee upon the palms of my hands;…

This has an obvious and beautiful fulfillment in the nail-scarred hands of Jesus. As Jesus told Thomas in a post-resurrection appearance, look at My hands (John 20:27). When we see the nail-scarred hands of Jesus, we see how He has inscribed us on the palms of His hands. With such love, how could ever forget His people? Truly, how could He forget if we are graved in His hands. This is a great assurance for us.

 

3.   3. YOUR WALLS ARE CONTINUALLY BEFORE ME (ISAIAH 49:16)

Behold, I have graven thee upon the palms of my hands; thy walls are continually before me.”

 

The walls refer to the walls of the city of Jerusalem, which figuratively speak of the health, the strength, the prosperity, and the security of God’s people. God is always mindful of the condition of His people, despite the objections of a doubting Zion.

(enduring.com)

 

 CONCLUSION:

In the next verses we can see the details of God’s fulfillment of His promise. As the Lord brings the sons of Zion back to Israel, they will the land in a glorious way. Thou the promise seems too good to be true; God confirms it with an oath to the nations. God will rescue Israel from both their immediate and ultimate captivity.

 

We may face difficulties here on earth, but the thought that He won’t forget us is a great assurance. There are reasons why difficulties happen but whether you accept it or not those are meant for good. His promises are still there and we are under the process of learning.

 

 

 

 

 


Tuesday, May 20, 2025

THEY FOUND NONE (EXODUS 16:14-36)

 

THEY FOUND NONE

Picture taken from Google

 

BIBLE PASSAGE: EXODUS 16: 14-37

INTRODUCTION:

The first priority of the parents is for the family to meet the basic needs. We know that the only way to have food on the table is for us to have work and be paid for it. I remember when we were kids, we were seldom had chicken, beef, pasta or any unusual food. My father was a fisherman and every time he caught fishes, he sold some or traded them for rice. As an Asian, rice is important to us. One day, there was storm in our place and father can’t go to the sea to catch fish. That time our sister wished to have chicken on the table. Suddenly because of the strong wind, one live chicken was blown to our house through our window. We thought that was God’s blessing and we dressed the chicken and cooked it. We were happy that time because we tasted chicken meat. That was the time that kind of life was not easy for us. I had no idea that God was the source of everything.

 

In our passage for today, in a miraculous way, God provided Israel with plenty of meat in the wilderness. This was a significant display of the mercy of God. When Israel complained God could have answered with judgment or discipline, and He gave them meat instead. They were given quails meat. Also, the bread from heaven came with the dew each morning, as some kind of residue from the dew. It was small, round and fine as frost on the ground. Therefore, it was not easy to gather. It had to be swept up from the ground; they called this manna. The Israelites were instructed on how to gather food from heaven. The purpose for giving the bread from heaven was not only to provide for the material needs of Israel, but also to teach them eternal lessons of dependence on God. 

 

LESSON POINTS:

  1. 1.  THEY FOUND NONE BECAUSE GOD BLESSED THEM ACCORDING TO THEIR NEEDS (EXODUS 16:16-19)

Bible says in verse 16.

 

This is the thing which the Lord hath commanded, Gather of it every man according to his eating, an omer for every man, according to the number of your persons; take ye every man for them which are in his tents.

 

The bread from heaven was to be gathered on an individual or a family basis. God did not command the creation of a tribal manna gathering and distribution center. Every household had to provide for itself, and a rich family could not hire a poor family to do their work for them.  An OMER FOR EACH PERSON: An Omer could be as much as a gallon, especially in the later history of Israel. But at this early point in Israel’s history it may have meant only a cupful. It is an imprecise measure. https://www.blueletterbible.org/

 

Personally, I think this is a good reminder for us not to compare ourselves to others because God blesses each one of us in accordance to His will and our needs.

 

  1. 2. THEY FOUND NONE BECAUSE THEY HEARKENED NOT THE LORD (EXODUS 16:19- 21)

19 And Moses said, Let no man leave of it till the morning. 20 Notwithstanding they hearkened not unto Moses; but some of them left of it until the morning, and it bred worms, and stank: and Moses was wroth with them. 21 And they gathered it every morning, every man according to his eating: and when the sun waxed hot, it melted.

They clearly heard God’s command, and they clearly knew God’s command. Yet for some reason they felt they did not have to obey God’s command. There was a harsh penalty for their disobedience — what they gathered in disobedience bred worms and stank. The bad experience of their disobedience led them reluctantly to obedience. The Israelites got more than their needs. When the sun became hot, it melted. Apparently, the bread from heaven had to be gathered and prepared early in the morning. This was God’s gracious way of forcing a work ethic upon the nation of Israel.

Obedience is important for God’s blessings. We cannot hide from God; He sees our hearts. Whatever we do God can see everything. 

 

3.  THEY FOUND NONE BECAUSE GOD IS IN CONTROL OF ALL THE BLESSINGS (EXODUS 16: 22-30)

God promised to provide twice as much on the sixth day, and He did. Perhaps this came as somewhat of a surprise to the people of Israel because they felt they had to report it to Moses (came and told Moses). This was the first time God spoke to Israel about the Sabbath. God essentially forced them to honor the Sabbath by not providing any bread from heaven on the Sabbath day (today you will not find it in the field).

 

Despite what God said, some went looking for bread from heaven when He said there would be none. Some will only learn by personal experience. God’s word was true, and they found none. This was a powerful lesson, teaching Israel to trust what God said before they had proven it true in experience. People today still look for life and fulfillment in places God has said there would be none.

 

In the previous verses, God wouldn’t allow them food more than they need but in the sixth day, God allowed them to gather double of what they used to, prepare them for the next day, Sabath day; on the Sabath day, no food from heaven.

 

I see God is in control of the blessings, there’s no difference between the days of blessings. God wants them to be prepared with the Sabath day. Whatever God allows it will happen. Therefore, the blessing is in God’s hands. One thing Christian should consider is obedience. Obedience in God’s commands.

 

 

CONCLUSION:

Every time I recall my life and what things had happened; I could not help but be grateful to the Lord for all the things He has done. I could not imagine that miracles happen in this kind of generation. I had so many wrong choices in life but God led me still in the right path.

 

In verses 31-36, GOD wanted the Israelites to preserve the food they had eaten to remind the next generation that God provided them everything.

 

If we have the opportunity, let’s testify of God blessings in our life. It’s God’s will for us to be a testimony of His provision.

 

 

 

 


PAGPAPATAWAD (CHRISTIAN DRAMA SCRIPT-TAGALOG)

  "PAGPAPATAWAD" (by Agavelle Aguilos) Bawat tao ay may kan'ya-kanyang kwento, may kan'ya-kanyang hirap at sugat na hind...